Op
eigen kiel naar avontuurlijke bestemmingen, een droom voor veel
zeilers. Sommigen maken het waar. Voor anderen blijft het bij dromen. Waar
ligt dat nu precies aan? Aan je wensen en eisen? Aan hoe fanatiek je
bent? Ligt het aan externe factoren, zoals een gebrek aan geld of
tijd? Of zijn 'geen geld' en 'geen tijd' gewoon uitvluchten? Altijd
een bron voor levendige discussie!
Maar
is één factor die ik vaak mis in dit soort discussies. En dat vind
ik raar, want deze factor, is meer dan alle andere factoren, bepalend
voor het al dan niet slagen van je zeilambities. Die factor is je
partner. Heeft hij of zij dezelfde dromen als jij?
Ivo
en ik hebben allebei de droom om lange en verre zeilreizen te maken.
Maar de manier waarop we vorm willen geven aan die droom is
verschillend. Ivo droomt van echt vertrekken, met een hoofdletter V.
Een jaar of langer weg, met een grotere boot. Het soort boot waarop
we echt kunnen wonen, in plaats van kamperen. Trips zoals onze reis
naar de Kanaaleilanden zijn erg leuk, maar zoiets moeten we eigenlijk
niet te vaak doen. Want dit soort ondernemingen kosten een hoop
energie, tijd en geld. Dingen die we beter kunnen opsparen voor de
grote trip, voor iets dat echt bijzonder zal zijn. Want hier en daar
drie maanden weg, dat is het voor Ivo nét niet.
Ik
heb een beetje moeite om alles op alles te zetten, voor die ene grote
reis, voor 'later'. Want wie zegt dat we 'later' ook echt in staat
zijn om te gaan? Dat we beiden nog gezond zijn? Ik ga liever nú al
af en toe weg. Ik wil lange reizen onderdeel van mijn leven laten
zijn. En geen verre toekomstdroom. Dan maar wat kortere trips. Ook in
drie maanden tijd kunnen we al een hele hoop interessante
bestemmingen bereiken.
Een
droom, maar met twee heel verschillende invullingen. We moeten dus
schipperen. En dat is lastig. Want juist dit soort dromen vervul je
maar moeilijk met 'schipperen'. Dromen als die van ons kun je alleen
laten gebeuren als je alle levenskeuzes consequent op die ene droom
afstemt.
En
toch hebben we een heleboel mazzel gehad, met elkaar.
Dat
krijgen we ook regelmatig te horen, van andere zeilers. Want over de
belangrijkste dingen zijn Ivo en ik het wél met elkaar eens. We
willen avontuur. En we willen zeilen. Ivo krijgt het iets vaker te
horen dan ik, dat hij maar mazzel heeft. Kennelijk is het als vrouw
iets meer vanzelfsprekend om een mede-zeilgek aan de haak te slaan.
Genoeg
zeilers met een partner die niet zoveel met zeilen heeft. Die vooral
mee gaat zeilen om de ander een plezier te doen. Die er niet over
piekert om in de zomervakantie drie weken lang 'op die boot te gaan
zitten'. Die pas na verschillende onderhandelingspogingen akkoord
gaat met een weekje IJsselmeer. Mits daar een tiendaagse
'echte' hotelvakantie tegenover staat... Als
je partner zelf niet zoveel met zeilen heeft, heb je kans dat hij
of zij zeilen ook nog een veel te duur tijdverdrijf vindt.
(Vijfhonderd euro? Voor een waterdichte overall?? En
het was nog een aanbieding ook? Daar kunnen we een compleet bankstel van kopen!) Anderen
hebben een partner die zeilen heus wel leuk vindt, maar die helemaal
geen zin heeft in een Groot Avontuur. Een partner die naar een of
twee weekjes buitenland alweer terug verlangt naar het eigen huis, de
eigen spulletjes, het vertrouwde buurtje.
Je
kunt natuurlijk proberen je partner alsnog in een Vertrekker te
veranderen. Soms heeft dit succes, soms ook niet. Wat doe je dan?
Alleen gaan? Voor sommige mensen is dat zeker een optie, maar niet
iedereen kan of wil zomaar in zijn eentje een grote zeilreis maken.
Veel mensen zien zo'n reis juist als iets wat ze delen willen, samen
met hun partner de horizon tegemoet. Als
je jouw partner niet 'aan boord' hebt, dan wordt het in ieder geval
een stuk ingewikkelder om je ambities waar te maken. Hoe ervaren je ook bent, hoe goed je je ook hebt voorbereid, hoeveel
tijd je ook hebt. En hoe je dat nou doet, je partner 'aan boord'
krijgen, dat is iets waar veel Vertrekkers-handleidingen helaas geen
aandacht aan besteden.
Dus, als iemand nog gouden tips of
succesverhalen heeft, we zijn benieuwd!
Jaaaaa jullie hebben inderdaad mazzel met elkaars "zeillust"! Ik zou er tussenin gaan zitten qua planning: jezelf al wel opmaken voor dé grote reis, maar prik vast een jaar waarin die gaat plaatsvinden! ;)
BeantwoordenVerwijderenGoed idee.. En dan het liefst niet te ver in de toekomst.. ;)
VerwijderenMijn partner heeft mij aangestoken met het 'zeilvirus' en we genieten samen van het zeilen, het ontdekken en grenzen verleggen. Ik riep vanaf het begin al heel wijs; ik wil samen met hem de wereld rond zeilen. Ooit gaan we dat ook wel doen maar het ontbreekt bij ons aan ervaring. Dat bouwen we langzaam op en dit jaar gaan we heerlijk 3 weken kijken waar de wind ons brengt, ik herken ons ook in jullie, waar voor één van ons alles NU moet gebeuren heeft de ander zoiets dat kan toch ook later? En één van ons heeft meer drang dan de ander om te vertrekken, maar beiden willen we toch een keer de wereld rond. Misschien moeten we net als Maartje hierboven ook een jaar prikken waar in we gewoon gaan.
BeantwoordenVerwijderenFijn is dat jullie in ieder geval beide achter die droom staan :)
BeantwoordenVerwijderen