Zomervakantie 2014: Deel twee

Hoog aan de wind stuiteren we naar Texel

Dit is het tweede deel van het verslag over onze zomervakantie, waarin we in een weekje om Noord Holland heen zeilen. We besluiten vanuit Enkhuizen naar Den Oever te gaan. 
 
Bij Den Oever kunnen we dan het zoute water op. We kunnen niet rechtstreeks naar Den Oever, daarvoor staat de wind verkeerd. Dat wordt varen via een 'omweggetje'. Maar omdat er veel wind staat is dat niet zo heel erg. De verwachting is dat we lekker door kunnen zeilen.

We vertrekken vroeg. We zijn verbaasd over hoeveel boten er nog op het IJsselmeer zijn, ondanks de toch vrij harde wind. Het zeilen gaat zoals verwacht, als een speer. Binnen een paar uur komen we in de buurt van Den Oever. Het is nog niet eens twee uur 's middags! Misschien kunnen we vandaag nog door naar Texel? Even rekenen aan het tij: dat komt eigenlijk best wel goed uit. Als we morgen gaan moeten we ongeveer op hetzelfde moment vertrekken.

We besluiten die beslissing te maken als we door de sluis heen zijn. Maar als we de boot vast leggen om te wachten op de sluis, merken we dat de wind flink is toegenomen. Wanneer de sluis ons groen licht geeft hebben we moeite om van de steiger weg te varen, zoveel wind staat er. Willen we nog steeds naar Texel? Ik vind dat het nu wel héél hard waait.

Ivo wil het wel proberen. Goed, het waait hard, maar er is nog lang geen sprake van een echt gevaarlijke wind. Wat dat betreft heb ik de neiging té voorzichtig te zijn. Ik vind een hoge windkracht vier al spannend, dat kan namelijk ook een windkracht vijf worden. Maar ook windkracht vijf kunnen wij en onze boot prima aan. Als Ivo er vertrouwen in heeft dan heb ik dat ook. We besluiten door te varen naar Texel.

Het wordt een heuse dollemansrit. Met halve wind – en sommige stukken ruim – spuiten we door de vaargeul; met twee knopen stroom mee lopen we over de acht knopen! Texel komt rap dichter bij. Dan hebben we de ondiepten gehad en moeten we nog een stukje omhoog, om de vissersboten heen en tegen de wind in. Dat is hard werken. De golven beuken flink op ons in. Dat maakt het zwaar de boot op koers te houden. Langzaam maar zeker raakt mijn bril besmeurd met een laagje zout, door alle golven zeewater die over ons heen komen. Dat maakt het lastig boeien te spotten. Toch merk ik dat we de situatie wel onder controle hebben. Ivo besluit wat minder zeil te voeren: we gaan van rif 1 naar rif 2. Ik merk meteen dat het daardoor minder heftig wordt. Langzaam maar zeker komt Oudeschild dichterbij. We schieten er voorbij en strijken het grootzeil. Terwijl de stroom kentert varen we op de fok naar binnen.

We besluiten onszelf te trakteren op een visje met friet. Ivo bekijkt de windrapporten van Oudeschild. Het blijkt dat we een dikke windkracht vijf hebben gehad, met uitschieters naar windkracht zes! Het voelt als een heuse overwinning, dat we ondanks deze harde wind prima naar Texel hebben kunnen varen. Ik begin steeds meer vertrouwen te krijgen in onszelf en de boot.

Ook voor de volgende dag is er vrij veel wind voorspeld. Daarna zal het minder gaan waaien. We zijn er nog niet uit of we die wind zullen gebruiken om door te varen naar IJmuiden of een dagje in Texel te blijven. Eerst maar eens een beetje slaap pakken.
 

Wordt vervolgd..