Eindelijk.
Na een hele lente en zomer klussen is onze boot klaar voor vakantie.
We
hebben maar acht dagen de tijd, want de bootklussen hebben alle vrije
dagen zo'n beetje opgesoupeerd. We zijn wel aan een beetje relaxen
toe. Daarom hebben we deze keer geen vastomlijnd plan. Geen zin om te
haasten om een bepaalde bestemming te bereiken. En daarna weer te
moeten haasten om op tijd terug te zijn. Gewoon iedere dag een beetje
zeilen, we zien vanzelf wel waar we komen. En er wordt prachtig weer
voorspeld. Ik heb er zin in!
 |
| Eindelijk vakantie |
Na een
snikhete dag op kantoor vertrekken Ivo en ik richting de boot, die
nog op haar winterstallingsplek ligt. Aan het einde van de week
willen we de boot achterlaten in Lemmer, onze gebruikelijke
ligplaats. Voordat we weg gaan moeten er nog een paar klusjes
verricht worden, maar dat doen we morgen wel. We trekken een flesje
rosé open en genieten van de prachtige, warme zomeravond. De
vakantie is begonnen...
De
volgende dag staan we vroeg op, want er moet nog heel wat worden
ingeladen en uitgeladen. Gelukkig helpt mijn schoonvader mee. Tegen
het middaguur zijn we klaar. De wind staat goed en het fokje is zó
omhoog. En dan zeilen we! Voor het eerst in meer dan driekwart jaar.
Met een big smile zwaaien we mijn schoonvader uit.
 |
| Op het fokje zeilen we weg |
Het
eerste stuk bestaat vooral uit nauwe kanaaltjes. In de winter is het
hier prachtig, maar op een warme zomerdag vind ik het vooral heel erg
druk. Vooral Giethoorn is een enorme kermis. We zijn constant bezig
met het ontwijken van andere bootjes. Ook moeten we steeds hijsen en
strijken, want er zijn hier heel veel bruggetjes. We merken allebei
dat we erg moe zijn, omdat we vroeg zijn opgestaan en nog veel hebben
moeten doen voor vertrek. We besluiten uit te kijken naar een plekje
voor de nacht.
 |
| Privé-paradijsje in Giethoorn |
 |
| Onderweg komen we bijzondere schepen tegen |
Genemuiden
blijkt een heel leuk stadje te zijn. En we zijn er heel erg welkom,
zo blijkt. Acht euro voor een ligplaats. En dan krijgen we er een
heel welkomstpakket met folders en wandelroutes bij. Volgens de
havenmeester zijn er niet zoveel passanten vandaag. De grote vakantie
is al afgelopen. Kennelijk merk je dat meteen in de drukte. Vind ik
niet erg. Het is warm en zonnig, ik ben in een leuk stadje waar ik
nog nooit geweest ben en in onze kuip genieten we van een glas rosé
en pasta met garnalen. Voor mij voelt het als honderd procent
vakantie...
 |
| Het binnenhaventje van Genemuiden |
De
volgende ochtend varen we rustig het Zwarte Water af. Op het Zwarte
Meer kunnen we pal voor de wind varen. We hebben de zeilen op standje
'melkmeisje'. Heerlijk. We zijn er nog niet uit of we het IJsselmeer
op willen of dat we voor de verandering de Randmeren eens gaan
verkennen. Een nieuw vaargebied ontdekken lijkt ons leuk, maar we
hebben ook zin om echt op open water te varen. Dan worden we gebeld.
Een stel vrienden van ons vertrekken net uit Warns met hun boot. Of
we zin hebben om ergens af te spreken? Jazeker hebben we dat, het
lijkt ons supergezellig!
Trintelhaven
en Urk zijn voor beide schepen bevaarbaar. Maar wij zijn zelf niet zo
dol op Urk en onze vrienden denken daar hetzelfde over. We besluiten
voor Trintelhaven te gaan. Daarmee is de knoop ook doorgehakt, het
wordt toch het IJsselmeer.
 |
| Het eerste stukje Zwarte Meer |
De
eerste paar mijl na de Ketelbrug moet ik duidelijk mijn draai nog
vinden. De boot schommelt alle kanten op, het is lastig koers houden.
Ik besluit niet strak op Trintelhaven af te varen, maar een koers aan
te houden waarbij onze boot iets prettiger op de golven ligt. Bij
Trintelhaven kunnen we dan altijd nog afvallen. Dat vaart een stuk
fijner. En dan besef ik weer hoe heerlijk ik het vind, varen met deze
boot. Meebewegen met de golven, het geluid van water om ons heen.
Bijna jammer dat we na twee uurtjes al bij Trintelhaven aankomen.
Ons
initiële plan is om in Trintelhaven voor anker te gaan. Er is harde
wind voorspeld, maar wij denken dat het kommetje ons voldoende
beschutting zal geven. Andere zeilers raden ons dit echter af, dus
besluiten we alsnog aan de kant te gaan liggen. We ontmoeten een paar
leden van het zeilersforum, altijd gezellig. Even later komen ook
onze vrienden binnen. Tijd voor een havenbiertje!
Om ons
heen is de lucht langzaam dicht aan het trekken. In de haven is het
nog lekker weer, maar links en rechts ontvangen we bezorgde
berichtjes van achterblijvers. Ze willen graag weten of we al binnen
zijn, met dit vreselijke onweer. Ik besluit eens een kijkje te nemen
aan de andere kant van de dijk. En inderdaad, over het Markermeer zie
ik langzaam een enorme bui aankomen. Langs de gehele Flevopolder, van
Lelystad tot Almere, schieten de bliksemschichten door het donker.
Boven de Noordoostpolder is er nog steeds geen vuiltje aan de lucht.
Ik
geniet. Wat een prachtig, weids uitzicht heb je hier toch, aan dat
kleine stukje bos bij de Houtribdijk. Het zijn dit soort bijzondere
plekken die een zeilvakantie extra speciaal maken, ook al blijf je
gewoon in Nederland, op het IJsselmeer.
 |
| Trintelhaven, een bijzondere plek |
Terwijl
we aan de whisky zitten komt de bui over. Op een spectaculaire
lichtshow na is het verder geen heel heftige bui. Waarschijnlijk
heeft hij zijn kracht al verloren boven de zuidelijke helft van het
land. Maar hij brengt wel een hoop wind mee, die morgen de hele dag
aan gaat houden. Durven wij het aan, met zulke wind het water op? Of
blijven we toch nog een dagje liggen? Morgen kijken we verder.
Wordt
vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten