Nazomercadeautje

Misschien is het toeval, misschien zit er toch iets meer achter. Maar de afgelopen jaren heb ik vrijwel ieder jaar mijn verjaardag (deels) op het water doorgebracht. Dit jaar was daarop geen uitzondering...

Afgelopen weekend hadden we een zeilevenement met Euros, de zeilvereniging die ons bootje gebouwd heeft. Een meeting van verschillende boten van Euros en van oud-Euros leden. Bedoeld als eerbetoon aan Paul Klaarwater, een erelid van de vereniging, die een aantal jaar geleden overleden is.

De vrijdag voor dat weekend gaan we vanuit het werk meteen door naar de boot. Hoewel het op de drieëntwintigste september alweer drie weken 'officieel' herfst is, is het rond die dag vaak nog verrassend goed weer. Zo ook dit weekend. Het is over de twintig graden, er staat een lekker zonnetje en er is fijne wind voorspeld. Een mooier verjaardagscadeautje kan ik me niet wensen. We vieren mijn verjaardag op de boot met rosé en toastjes met zalm.

Zaterdag staan we vroeg op, want we moeten al om half vier in Stavoren zijn. Vandaag hebben we een opstapper. Jaap, een oud-lid van de vereniging, vaart mee op Doordraijer. Na het ontbijt en een lekkere espresso gooien we los. Met een oud-lid aan boord gaan we uiteraard zeilen op de Euros-manier. Dus na de sluis meteen de zeilen omhoog. Ook al betekent dit dat we de eerste honderd meter door een zeer nauwe doorgang kruisen moeten... Vervolgens maken we een paar lange slagen om voorbij het Vrouwenzand te komen.

 

Met vijf knopen langs het Vrouwenzand

We schieten behoorlijk op, want er staat een lekker windje. Om een uurtje of een zeilen we op het grootzeil het havenkommetje van Stavoren binnen. Hier is het redelijk beschut, dus kunnen we op ons dooie akkertje aanleggen. Als ik onze boot vastmaak, hoor ik achter me het grootzeil naar beneden vallen. We hebben deze aanloop helemaal op het zeil gedaan, er is geen motor aan te pas gekomen!

Omdat we zo vroeg zijn, zijn er nog geen andere Euros-boten in de haven. Na een appelgebakje besluiten we daarom maar weer een stukje naar buiten te zeilen, om de anderen op te wachten. Buiten is het druk. Het is schitterend zeilweer en er wordt op dat moment een wedstrijd met platbodems gevaren. Een voor een komen ze over de finish, op een voordewindse koers, de enorme zeilen op standje melkmeisje. Prachtig.

Het is die zaterdag druk op het IJsselmeer...

Aan de horizon zien we vier zeilbootjes, waarvan er eentje een opvallend rode kleur heeft. Gromit, een zusterscheepje van onze E22, heeft een rood geschilderde romp. Zouden dat de anderen zijn? We besluiten ernaartoe te varen. Als we ons bij de anderen hebben aangesloten, varen we een stukje in formatie. Gromit vaart voorop en bepaalt wat er gebeuren moet. De andere scheepjes zeilen er op volgorde van mastgrootte achteraan. Leuk om eens te doen.

'Admiraalszeilen', ofwel zeilen in formatie. Gromit vaart voorop

Dan is het tijd om weer naar binnen te gaan. We leggen onze boot aan de Gromit vast. Twee kleine, ronde bootjes, met ieder een eigen, herkenbare kleur. Dat is een leuk gezicht. Tijd voor een havenbiertje. En daarna samen eten. De broer van Paul laat een aantal van Paul zijn favoriete plaatjes horen, op een oude grammofoonspeler. Er worden allerlei mooie verhalen uitgewisseld. We hebben het over onze plannen om naar Noorwegen te gaan en we krijgen van alle kanten trips en trucs. Omdat het zo gezellig is gaan we nét iets te laat naar bed.

 

Twee fel gekleurde scheepjes naast elkaar. Het lijkt wel varend snoepgoed...

Zondag is het net als zaterdag, schitterend weer. Na het ontbijt nemen we afscheid van Jaap, die vandaag op Gromit mee vaart. Het kleine bootje vertrekt op zeil. Het is de laatste van de E22's die nog steeds geen motor heeft. 

 

Gromit vertrekt op zeil

Dan is het onze beurt om te vertrekken. Niet helemaal op zeil, het eerste stukje doen we op de motor. Maar de zeilen staan al voordat we het kommetje uit zijn. Als we buiten de pieren zijn mogen we meteen aan de bak. Weer een windje vijf, sportief zeilen met onze high-aspect fok en een rifje in het grootzeil. Af en toe een flinke plens water in ons gezicht. 

 

Nog éven genieten van het zonnetje...

Na een paar uurtjes wordt de wind weer minder. Maar dan zijn we al bijna weer bij Lemmer. De laatste paar mijl genieten we nog éven van het zonnetje. Na de sluis nog even het fokje erbij. En dan zijn we alweer in onze eigen haven. Vandaag zit ik nog een beetje na te genieten, van een heerlijk nazomerweekend...