zondag 17 januari 2016

Zeilen naar de Kanaaleilanden, deel vierentwintig

De laatste paar mijlen 'op zout'
Dit is dan echt het allerlaatste deel van mijn reisverslag over de Kanaaleilanden. We zijn vroeg in de ochtend vertrokken uit de Roompotsluis. Het was onze bedoeling om van de Roompot naar Scheveningen te varen, maar we schieten zo lekker op dat we besluiten om door te gaan naar IJmuiden. Er is harde wind voorspeld, maar omdat we een slag richting de open zee gemaakt hebben, vallen de golven aardig mee. We gaan mooi hard.

In de avond begint het nog harder te waaien. De wind waar de kustwacht al voor waarschuwde, is eindelijk gearriveerd. Gelukkig zijn we bijna bij IJmuiden. We besluiten de fok weg te halen. Dat is nog een heel gevecht! Soms heb ik de neiging mijn bootje een heuse persoonlijkheid toe te dichten.'Ze' voelt aan dat het wilde zee-avontuur is afgelopen en dat ze minstens een seizoen op 'saaie' meren en plassen zal moeten doorbrengen. Daar heeft ons wilde zeiljachtje duidelijk geen zin in.

Uiteindelijk krijg ik toch mijn zin en halen we de fok weg, waarna we de haven van IJmuiden binnen kunnen zeilen. Als we het grootzeil ook willen strijken weigert de motor ineens dienst. Dikke stress, in de haven van IJmuiden. Het zal toch niet, op de laatste etappe... Maar na een paar keer overstag weet Ivo de motor toch weer aan de praat te krijgen. Opgelucht, maar tegelijkertijd ook bang dat de motor er straks weer mee ophoudt, varen we door. We leggen aan in een aardig lege marina. Het is inmiddels midden in de nacht. Het zee-avontuur zit erop, de komende dagen zullen we over de binnenwateren terug naar Lemmer varen.

 Afscheid van de zee
De volgende dag besteden we aandacht aan onze motor en maken we een strandwandeling. Het voelt een beetje weemoedig. Afscheid van de zee, die bijna tien weken lang ons thuis is geweest. In de marina komen we nog een bekende van het zeilersforum tegen. We maken een gezellig praatje. En dan wordt het echt tijd om door te gaan. Terug naar huis, naar het dagelijks leven, naar werk en studie. Ik neem me voor om extra van die laatste paar dagen te genieten!

Via het Noordzeekanaal varen we door naar het Markermeer. Een van de minst leuke etappes, vind ik. Altijd op de motor, vijf uur lang door een saai kanaal, tussen de industrie door. Daarna varen we het IJ op. Een stuk gezelliger, maar ook drukker. Rondvaartboten en veerpontjes schieten langs ons heen.

Op het Noordzeekanaal varen we tussen de megaschepen
We varen achter de Pannenkoekenboot. We zien de gasten binnen eten. Ivo maakt vrolijk wat gebaren. Of het lekker smaakt? Een van de gasten steekt zijn duim op. Een ober ziet dit en maakt een gebaar: wacht maar even. Hij verdwijnt naar binnen en komt even later weer naar buiten met een pakketje aluminiumfolie. Een pannenkoek! We zetten motor bij om langszij te komen, waarna de pannenkoek met een wijde boog in onze boot belandt. En we krijgen er zelfs nog stroop bij. Het smaakt heerlijk, zo'n onverwachte pannenkoek op een koude herfstdag. Geweldige actie!

Een leuke verrassing van de Pannenkoekenboot..
We overnachten in de Blocq van Kuffeler, een klein haventje in Flevoland. Het is er compleet stil. Een groep kleine, wilde eenden lijkt het rijk voor zich alleen te hebben. Als we de haven binnen varen, zwemmen ze mopperend weg. Ik besef me dat ik dit gemist heb, de rust en de stilte van de Nederlandse binnenwateren. En de eenvoud! Van nu af aan hoeven we niet meer te puzzelen wat het beste vertrekmoment is, hoe de stroom loopt en of er genoeg water zal staan. Ook wel weer eens lekker..

De volgende ochtend staat er weer een flinke windkracht vijf. De zomer is over, zoveel is duidelijk. We hebben het IJsselmeer bijna voor ons alleen. We zien maar één andere zeilboot, een mooi, klassiek jachtje, dat op de motor door de golven ploegt. Zelf hebben we de motor niet aan. Die zou zich geen raad weten met al die golven. En van die dikke wind kunnen we mooi gebruik maken om lekker op te schieten. We vliegen door het water. Nog voordat de avond valt komen we aan bij de sluis in Lemmer. De zeilen gaan naar beneden, de motor aan, de stootwillen uit. Nu is het echt, echt afgelopen..

In de sluis komen we het andere bootje weer tegen. Vriendelijke mensen. Ze vertellen enthousiast dat ze ons gevolgd hebben vandaag. Zo leuk, bij bruggen en sluizen hebben we bijna altijd aanspraak. Daarna is het maar een klein stukje varen naar onze thuishaven. Een beetje onhandig leggen we aan in onze krappe box. We zijn blijkbaar iets teveel gewend geraakt aan de ruime ligplaatsen in zeehavens, waar dertig en veertig voet zo'n beetje de norm zijn. 
En we zijn weer terug! Tijd om de boot op te ruimen
We worden opgevangen door onze havenmeester, die alles van onze avonturen wil horen. Daarna maken we een lekkere duik in het havenzwembad en eten een hapje in het restaurant. Lekker met zijn tweeën. De boot opruimen, onze familie bellen, dat komt morgen wel. We willen het bewust nog even na laten zinderen. Dit was meer dan een vakantie. Tien weken lang was de boot ons huis, de zee onze wereld en het zeilen ons leven. 

Heel bijzonder dat we dit mee hebben mogen maken! 


  

5 opmerkingen:

  1. Welkom terug in Nederland.
    En dank dat we hier hebben kunnen meegenieten van Jullie leuke en inspirerende reis verslag.
    Ik kijk uit naar het volgende avontuur.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je! Wat betreft volgende avonturen, we hebben nog een reis naar Whitby en weer terug op de plank liggen :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Whitby is zeker aan te raden, en maak zeker van de gelegenheid gebruik om het north york national park te bezoeken.
    In 2012 heb ik drie maanden overwinterd in Withby. Heel vriendelijke en gastvrije ervaringen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Whitby hebben we in 2016 bezocht :) Was prachtig!

    BeantwoordenVerwijderen