Ga je mee naar de zon? Deel drie

Avond in Monastery Bay

Hier alweer het derde deel van mijn verslag over onze blue cruise in Turkije. Vandaag worden we wakker in het stadje Palamut Bay. Nadat we nog even alle winkeltjes hebben bekeken, zeilen we om een uur of elf weer weg. Tijd om lekker in de zon te gaan liggen. Een koel windje maakt de hitte draaglijk. Onderweg zien we honderden vliegende vissen. Als een zwerm mussen verplaatsen ze zich over het water. Fascinerend om te zien, hoever die beestjes kunnen vliegen. Verder dan ik dacht..

Halverwege besluiten de kok en de kapitein de zeilen te strijken. Zodra de zeilen naar beneden zijn, komt het vistuig te voorschijn. Mijn vader en de kapitein zijn allebei fanatieke vissers, en gooien graag een lijntje uit. Af en toe hapt er een vis toe, die vervolgens zonder pardon richting kombuis verdwijnt. Dat wordt dan onze lunch. Verser kan niet!

In de middag komen we aan op onze bestemming voor vandaag: Monastery Bay. Een schitterende baai, gelegen achter een rotspunt met een molentje erop. In de baai liggen een klooster, een dorpje (Panormitis) en wat schattige vissersbootjes. Het is er helaas niet zo helder als in de andere baaien. Dat heeft mede te maken met de ferry die hier twee keer per dag aanlegt. 

 

Vissersbootjes in Monastery Bay

Overal vind je dit soort prachtige bloemen

 
De kok brengt ons met het opblaasbootje naar de kant, zodat we het klooster kunnen bekijken. Van binnen ziet het klooster er prachtig uit. De vloer is belegd met een mozaïek van witte en zwarte steentjes. De nonnen verstaan nauwelijks Engels, maar zijn wel erg vriendelijk. Ze geven ons allemaal een kaartje met aartsengel Michael er op. Die bewaar ik meteen in mijn portemonnee. Een beetje bescherming van boven is nooit weg.. 
 

 Van binnen ziet het klooster er prachtig uit 

Doorkijkje

Na het eten varen we nog even naar de rotspunt. Tip van de kok, bij de molen kan je de zon prachtig onder zien gaan. Ondertussen is het wel flink gaan waaien. Een hoge vier, een kleine vijf. De bemanning heeft de boot verlegd naar een iets meer beschutte plek. Niet voor niks. De jachtjes die nog aan de andere kant liggen, gaan flink heen en weer. Bij de monding van de baai staat er flink wat deining. Voor het eerst heb ik het idee echt aan zee te zijn. Vorige keer dat ik hier was stond er weinig wind en leek het hele gebied één groot tropisch zwemparadijs. Maar dat is dus niet altijd zo! Het zal niet voor niks zijn dat sommige Middellandse zeewinden ook een naam hebben.. 

Uitzicht vanuit de molen

Op de rotspunt kijken we toe hoe de zon langzaam de zee in zakt. Schitterend! Op het laatste moment komt er nog een zeiljacht de baai binnen. Dit levert mooie plaatjes op. Helaas heeft hij zijn zeil niet omhoog. Het valt me op dat hier weinig gezeild wordt. Ik zie veel zeiljachten, maar de overgrote meerderheid vaart met gestreken zeilen. 
 

Late binnenkomer....

Als het donker is stappen we weer in het rubberbootje en varen we terug naar onze boot. De dag sluiten we af met een glas rosé en een potje kolonisten. En dan zijn we alweer op de helft van onze vakantie..

Wordt vervolgd..