Het valt me op dat er grofweg twee soorten motivaties zijn om weg te gaan. Veel mensen combineren beide motivaties in één vakantie, maar er zijn ook mensen die puur voor het een, dan wel het ander gaan. Ik noem ze voor het gemak ze maar even de Reiziger en de Vakantieganger.
De Reiziger is de eerste om het verschil met de vakantieganger goed te benadrukken: De Reiziger gaat niet op vakantie, maar op Reis. Op Reis betekent: ontdekken. Hoe exotischer hoe beter. In Nederland zul je de Reiziger niet aantreffen bij een volksdansfestival. Veel te oubollig, al die mensen in klederdracht. Maar na een vliegreis van vier uur of meer zijn mensen in klederdracht ineens wél een hoop foto's waard. De Reiziger wil het het 'echte' in een land ervaren. Weg van de gebaande paden. Ruige landschappen en bijzondere ervaringen tellen meer dan mooi weer en comfort.
De
Vakantieganger heeft hele andere doelen. Net als de Reiziger is de
Vakantieganger honderden kilometers van huis verwijderd. Maar dat
heeft niets te maken met het ontdekken van nieuwe culturen. Nee, de
vakantieganger ontvlucht vooral het Nederlandse weer. Weg van de
schaarse vakantiedagen die soms letterlijk in het water vallen. Hij wil naar een plek waar zon gegarandeerd is. Waar zwembad en koud biertje
bij het hotel inbegrepen zijn. Alleen de kwaliteit van het buffet (en
uiteraard de andere hotelgasten) kunnen nog roet in het eten gooien..
Sommige
Reizigers kijken af en toe een beetje neer op de Vakantieganger. Zo'n
verre reis maken, en dan je hotel niet eens uit komen! Daar snappen
ze nou niets van. Nog lager in de rangorde staan de Vakantiegangers
die altijd naar dezelfde bestemming afreizen. Er zijn er zelfs die
expres naar een camping met veel landgenoten gaan. De gruwel!
Andere Nederlanders tegenkomen op reis, dat is zo ongeveer het ergste
wat de Reiziger kan overkomen.
Ook in
de zeilwereld heb je echte Vakantiegangers. Ook wel 'mooiweerzeilers'
genoemd (of wat minder eerbiedig, 'de rosé-brigade'). Die een boot
hebben speciaal voor die ene zomerse dag. Om gewoon op het water te
genieten van een koud glas rosé. Omdat zeilen vooral niet op kamperen mag lijken, wordt de boot vooral uitgekozen op het comfortabele interieur. Een vaatwasser
moet erin zitten, en drie toiletten, want je zal toch eens precies
tegelijkertijd naar de WC moeten. Het gaafste zeilweer missen ze,
want boven de drie beaufort varen ze niet uit. Dan gaat je boot zo
scheef en dan vallen de schaaltjes met tapas van de kuiptafel. Dat is
natuurlijk niet de bedoeling.
Ook op
deze mooiweerzeilers wordt wel eens neergekeken. Vooral door sommige
diehards. Maar het is de mooiweerzeilers helemaal niet om het
zeilen te doen. Mooiweerzeilers zijn vooral gek op zomerse dagen.
Alle straaltjes zon in Nederland pikken ze mee. En waar kan dat beter
dan op het water? Net als de Reiziger en de Vakantieganger vinden
mooiweerzeilers en diehard zeilers dus gewoon andere dingen leuk.
En
ikzelf? Ik hoor meestal bij de diehards, maar kan me ook heel goed in
de mooiweerzeiler verplaatsen. Soms wil ik nieuwe plekken ontdekken.
Dan vaar ik op mijn kleine bootje naar de Kanaaleilanden. Zeilen op
zijn puurst. En soms wil ik gewoon met mijn bakkes in de zon. Zo ga
ik in september bijvoorbeeld zeilen in Turkije, een geheel verzorgde
'cruise'. We hebben dan maar liefst vier (!) toiletten aan boord. En
de schaaltjes tapas kunnen gewoon op tafel blijven, want scheef
zullen we niet gaan. Het gaat dan tenslotte om het relaxen.
Beide
vormen van zeilen vind ik zo zijn charmes hebben. Ik ben een diehard
mooiweerzeiler dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten