Vakantie 2016, Deel een. Geen plan, behalve relaxen...

Eindelijk. Na een hele lente en zomer klussen is onze boot klaar voor vakantie.

 

We hebben maar acht dagen de tijd, want de bootklussen hebben alle vrije dagen zo'n beetje opgesoupeerd. We zijn wel aan een beetje relaxen toe. Daarom hebben we deze keer geen vastomlijnd plan. Geen zin om te haasten om een bepaalde bestemming te bereiken. En daarna weer te moeten haasten om op tijd terug te zijn. Gewoon iedere dag een beetje zeilen, we zien vanzelf wel waar we komen. En er wordt prachtig weer voorspeld. Ik heb er zin in!

Eindelijk vakantie

Na een snikhete dag op kantoor vertrekken Ivo en ik richting de boot, die nog op haar winterstallingsplek ligt. Aan het einde van de week willen we de boot achterlaten in Lemmer, onze gebruikelijke ligplaats. Voordat we weg gaan moeten er nog een paar klusjes verricht worden, maar dat doen we morgen wel. We trekken een flesje rosé open en genieten van de prachtige, warme zomeravond. De vakantie is begonnen...

De volgende dag staan we vroeg op, want er moet nog heel wat worden ingeladen en uitgeladen. Gelukkig helpt mijn schoonvader mee. Tegen het middaguur zijn we klaar. De wind staat goed en het fokje is zó omhoog. En dan zeilen we! Voor het eerst in meer dan driekwart jaar. Met een big smile zwaaien we mijn schoonvader uit. 

 

Op het fokje zeilen we weg

Het eerste stuk bestaat vooral uit nauwe kanaaltjes. In de winter is het hier prachtig, maar op een warme zomerdag vind ik het vooral heel erg druk. Vooral Giethoorn is een enorme kermis. We zijn constant bezig met het ontwijken van andere bootjes. Ook moeten we steeds hijsen en strijken, want er zijn hier heel veel bruggetjes. We merken allebei dat we erg moe zijn, omdat we vroeg zijn opgestaan en nog veel hebben moeten doen voor vertrek. We besluiten uit te kijken naar een plekje voor de nacht.

Privé-paradijsje in Giethoorn

Onderweg komen we bijzondere schepen tegen

Dat laatste valt nog niet mee. Op de kaart zien we genoeg haventjes. Maar die zijn verboden in te varen. Of er staat een loeigroot bord op de kade, met de tekst 'Alleen vaste ligplaatsen'. De enige overblijvende optie blijkt een lelijke industriehaven te zijn. We staan bijna op het punt om dan maar terug te varen naar de jachthaven van Zwartsluis. Maar dan ontdekken we nog een klein haventje. Het kommetje van Genemuiden. Die maar eens proberen, dan?

Genemuiden blijkt een heel leuk stadje te zijn. En we zijn er heel erg welkom, zo blijkt. Acht euro voor een ligplaats. En dan krijgen we er een heel welkomstpakket met folders en wandelroutes bij. Volgens de havenmeester zijn er niet zoveel passanten vandaag. De grote vakantie is al afgelopen. Kennelijk merk je dat meteen in de drukte. Vind ik niet erg. Het is warm en zonnig, ik ben in een leuk stadje waar ik nog nooit geweest ben en in onze kuip genieten we van een glas rosé en pasta met garnalen. Voor mij voelt het als honderd procent vakantie...

Het binnenhaventje van Genemuiden

De volgende ochtend varen we rustig het Zwarte Water af. Op het Zwarte Meer kunnen we pal voor de wind varen. We hebben de zeilen op standje 'melkmeisje'. Heerlijk. We zijn er nog niet uit of we het IJsselmeer op willen of dat we voor de verandering de Randmeren eens gaan verkennen. Een nieuw vaargebied ontdekken lijkt ons leuk, maar we hebben ook zin om echt op open water te varen. Dan worden we gebeld. Een stel vrienden van ons vertrekken net uit Warns met hun boot. Of we zin hebben om ergens af te spreken? Jazeker hebben we dat, het lijkt ons supergezellig!

Trintelhaven en Urk zijn voor beide schepen bevaarbaar. Maar wij zijn zelf niet zo dol op Urk en onze vrienden denken daar hetzelfde over. We besluiten voor Trintelhaven te gaan. Daarmee is de knoop ook doorgehakt, het wordt toch het IJsselmeer. 

 

Het eerste stukje Zwarte Meer

De eerste paar mijl na de Ketelbrug moet ik duidelijk mijn draai nog vinden. De boot schommelt alle kanten op, het is lastig koers houden. Ik besluit niet strak op Trintelhaven af te varen, maar een koers aan te houden waarbij onze boot iets prettiger op de golven ligt. Bij Trintelhaven kunnen we dan altijd nog afvallen. Dat vaart een stuk fijner. En dan besef ik weer hoe heerlijk ik het vind, varen met deze boot. Meebewegen met de golven, het geluid van water om ons heen. Bijna jammer dat we na twee uurtjes al bij Trintelhaven aankomen.

Ons initiële plan is om in Trintelhaven voor anker te gaan. Er is harde wind voorspeld, maar wij denken dat het kommetje ons voldoende beschutting zal geven. Andere zeilers raden ons dit echter af, dus besluiten we alsnog aan de kant te gaan liggen. We ontmoeten een paar leden van het zeilersforum, altijd gezellig. Even later komen ook onze vrienden binnen. Tijd voor een havenbiertje!

Om ons heen is de lucht langzaam dicht aan het trekken. In de haven is het nog lekker weer, maar links en rechts ontvangen we bezorgde berichtjes van achterblijvers. Ze willen graag weten of we al binnen zijn, met dit vreselijke onweer. Ik besluit eens een kijkje te nemen aan de andere kant van de dijk. En inderdaad, over het Markermeer zie ik langzaam een enorme bui aankomen. Langs de gehele Flevopolder, van Lelystad tot Almere, schieten de bliksemschichten door het donker. Boven de Noordoostpolder is er nog steeds geen vuiltje aan de lucht.

Ik geniet. Wat een prachtig, weids uitzicht heb je hier toch, aan dat kleine stukje bos bij de Houtribdijk. Het zijn dit soort bijzondere plekken die een zeilvakantie extra speciaal maken, ook al blijf je gewoon in Nederland, op het IJsselmeer.

Trintelhaven, een bijzondere plek

Terwijl we aan de whisky zitten komt de bui over. Op een spectaculaire lichtshow na is het verder geen heel heftige bui. Waarschijnlijk heeft hij zijn kracht al verloren boven de zuidelijke helft van het land. Maar hij brengt wel een hoop wind mee, die morgen de hele dag aan gaat houden. Durven wij het aan, met zulke wind het water op? Of blijven we toch nog een dagje liggen? Morgen kijken we verder.

Wordt vervolgd...