Food for Thought

Vandaag een blogpost over eten en koken aan boord...

 

Soms heb ik de indruk dat het zeilerswereldje louter uit varende masterchefs bestaat. Op Facebook en fora worden er recepten gedeeld voor de meest fabelachtige stoofpotjes. Allemaal heel makkelijk te bereiden, in één pannetje. Wat ze er dan niet bij vertellen, is dat er vaak minstens vijftien verschillende ingrediënten in dat ene 'makkelijke' pannetje gaan.

Nee, dat niveau halen Ivo en ik bij lange na niet. Maar gelukkig weten we wel altijd een lekkere, voedzame maaltijd op tafel te zetten. Of eigenlijk, op schoot te zetten, want op onze boot hebben we geen tafel. Vaak bestaat onze maaltijd uit rijst of pasta.

Een koelkast hebben we niet. Ook zonder koelkast kun je verse spullen echter prima bewaren. Wij hebben daar een speciaal vakje voor. Onder in de boot, dicht bij het water, lekker koel. We bewaren het eten daar in een diepvriestas. Zo blijft alles nog aardig lang goed. Soms stoppen we een fles bevroren water in die tas, dan blijft de boel nog langer fris.

Toch geef ik de voorkeur aan koken met houdbare ingrediënten. Dat geeft meer flexibiliteit. Uiteindelijk moeten al die verse dingen wel een keer op. En dan zul je net zien, dat alles anders loopt dan je gepland hebt. De ene dag kom je bekenden tegen en ontstaat spontaan het plan om aan de kade wat te gaan happen. En de volgende dag staat er een stevige wind, kom je na een dag hakken laat aan en heb je geen energie meer om uitgebreid te gaan koken. Houdbare ingrediënten schuif je dan gewoon door naar de volgende trip.

Tip: bij de Lidl zijn kleine blikjes met worteltjes en doperwtjes te koop. Per drie stuks verpakt. Anders dan de bekende merken, zijn deze blikjes groente niet overdreven zoet. Lekkerder én gezonder, dus!

Maar ik kook vaak genoeg ook uitgebreid, met verse spullen. Dan liggen we ergens in de middle of nowhere aangemeerd, of voor anker. Een 'decadente' maaltijd maakt het vakantiegevoel dan helemaal af. Vorig jaar hebben we heerlijk gesmuld van zelfgemaakte tapas en sangria.

In de haven val ik vaak als een blok voor de restaurants op de kade. Als je na een dag varen hongerig aanlegt, vergt het heel wat discipline om die heerlijke geuren te negeren en je eigen potje te gaan koken. En ach, op vakantie mag je best een beetje genieten...

Onderweg wordt er bij ons behoorlijk wat afgesnackt. Als we met zijn tweetjes een lange dagetappe moeten maken leg ik alvast een hoop lekkers klaar in een 'snaaizak'. Dan ligt het eten voor het grijpen. Heel erg fijn als je tijdens een wilde rit niet de kajuit in hoeft om naar een snelle hap te zoeken.

Maar als we meerdere dagen doorzeilen volstaat zo'n zak uiteraard niet. Dan moet er gekookt worden. De vorige eigenaren van de boot toverden complete diners tevoorschijn. Ook bij windkracht vijf, onder helling. Hoe zij dat allemaal klaarspeelden is mij nog steeds een raadsel. Bij gewoon weer kan ik lekker een potje koken, bij ruiger weer blijft het helaas bij stroopwafels, fruit en energierepen.

Sommige mensen toveren onder alle omstandigheden heerlijke diners tevoorschijn. Hoe zij dat klaarspelen is mij nog steeds een raadsel...

Wie niet kan afblijven van energierepen (toch behoorlijke suikerbommen) raad ik van harte een meerdaagse zeiletappe aan. Het liefst eentje met veel ruig weer. Misschien voelen de eerste vijf repen nog als een 'guilty pleasure', maar daarna gaat de eentonige smaak snel tegen staan. Er zijn uitzonderingen, repen die wel goed smaken en die niet stijf staan van de suiker. Verantwoorde repen van de natuurzaak. Maar die kosten dan weer zo'n twee euro per stuk... Ik let dan ook altijd op of ik die in de aanbieding goedkoper krijgen kan.

Ik probeer zoveel mogelijk verschillende lekkere dingen mee te nemen, zodat je lekker kunt afwisselen. Ik vind het belangrijk dat eten een feestje blijft, ook wanneer je geen warme hap kan koken. Iets om naar uit te kijken tijdens de lange uren wachtlopen.

Als Ivo en ik na een lange etappe weer op de kade staan gaan we vaak een hapje eten in een café of restaurant. Ongeacht hoe moe we zijn. Dat is extra genieten na een lange oversteek. We vinden dan dat we het verdiend hebben. Mooi meegenomen: als we aan het zeilen zijn kunnen we eten wat we willen. Omdat we constant bezig zijn komen we niet aan. Een leuk voordeel van een mooie hobby....