 |
| Ochtend in Cherbourg |
We zijn weer op de terugweg naar
Nederland. Via Alderney zijn we naar Cherbourg vertrokken. Het plan
is om nu naar Engeland over te steken en via de Engelse oostkust
noordwaarts te gaan. Daarna willen we bij Dover weer terug naar Calais. We moeten vroeg vertrekken, zodat we stroom mee hebben.
De sterke getijstromen bepalen hier alles..
Bij
zonsopgang varen we weg. De opkomende zon zet de haven van Cherbourg
in een gouden licht. Zo mooi, die zonsopgangen. Thuis heb ik daar
vaak nauwelijks aandacht voor, druk als ik ben met mijn dagelijkse
routine. Terwijl wij de haven uitvaren komt er een andere zeilboot
binnen. Nou ja, zeilboot.. Het is een compleet cruiseschip, mét vijf masten
erop. Een cruise op deze boot zal ongetwijfeld als 'zeilcruise' worden verkocht, maar het lijkt me sterk dat op deze boot de motor
ooit wordt uitgezet. Ach ja, de zeilen zullen wel flink wat brandstof
besparen.
 |
| Een grote 'zeilboot' |
 |
| Op weg naar Engeland |
Na een
half uurtje zijn we de haven uit. De zeilen worden gehesen. En dan
gebeurt er.. Niks. De wind buitengaats blijkt flink tegen te vallen.
En dan komt de wind ook nog eens uit een iets andere hoek dan
voorspeld. Meer van voren, dus we zullen moeten kruisen. Dat is
balen. We hopen dat de wind ietsje sterker wordt. Maar nee.
Zo gaat deze tocht wel heel erg lang duren. Na een uurtje varen
besluiten we terug te gaan. Met tegenzin, want we hadden ons helemaal
ingesteld op een avontuurlijke tocht naar Engeland..
We gooien het roer om en varen terug naar de haven. Dat is niet zo
makkelijk als het lijkt, want we moeten tegen de stroom in. Daarom moeten we de motor flink bijzetten. En dan nog komen we maar stapvoets vooruit. Ook worden we
naar opzij weggezet. Als we dan eindelijk weer vast liggen hebben we flink de
pest in. Gelukkig is er één troost. Nu we weer in Cherbourg liggen,
is er ook gelegenheid om het maritieme museum te bezoeken. Daar hadden we eerder geen tijd voor.
Het is
een groot museum, dus we trekken er een hele dag voor uit. Er is een zee-aquarium en er zijn diverse tentoonstellingen. Het meest bijzondere is echter de
onderzeeër, La Redoutable. Deze boot ligt in een droogdok en is van binnen te bezichtigen. Als we La Redoutable binnen gaan, stoot
Ivo zijn hoofd hard tegen een laaghangende buis. Au! Heel gevaarlijk,
zo'n nucleaire onderzeeër...
 |
| La Redoutable |
We
krijgen een soort walkman mee, die ons info geeft over de onderzeeër. Erg interessant! De kernreactor die La Redoutable
ooit aandreef, is verwijderd. De complete reactorsectie is vervangen door een holle, metalen buis. Het was nog een hele klus om dit veilig te doen. Even
verderop zijn de raketsilo's te zien. Deze onderzeeër kon vanaf een
positie onder water zestien kernraketten afvuren. Deze raketten waren
elk dertig (!) keer zo zwaar als de bom op Hiroshima. Een ware
vernietigingsmachine. Bedoeld om terug te slaan als het vaderland al
volledig in puin lag, puur als vergelding. De gekte van de Koude
Oorlog wordt zo wel heel tastbaar..
 |
| Het controlepaneel voor de raketten |
De
volgende dag is het weer tijd om plannen te maken. Wat gaan we nu
doen? Nog een keer een poging tot oversteek naar Engeland wagen? Er is
inmiddels meer wind, maar die waait uit een verkeerde hoek.
Wind-technisch is het beter om de Seinebaai over te steken en door te
gaan naar Fecamp. Jammer van onze plannen om naar Engeland te varen,
maar we willen ook weer naar huis. We besluiten naar Fecamp te gaan.
Er
staat een behoorlijke wind wanneer we voor de tweede keer de haven
uitvaren. Als we een paar mijl uit de haven zijn, komen er rare
golven opzetten. We zien een vlucht Jan-van-Genten, die één voor één het water in schieten. Vermoedelijk botsen hier twee stromen en komt daardoor de vis
omhoog. Leuk voor hen, maar niet voor ons. De boot maakt allerlei wilde bewegingen.
Blijft het de hele tijd zo? Gelukkig wordt het minder als we bij
Barfleur de hoek om gaan. Vanaf daar gaat het zeilen best lekker.
Langzaam verdwijnt het land achter de horizon en op een gegeven
moment zie ik alleen maar zee. Spannend! Omdat we deze keer de wind
mee hebben, duurt de oversteek minder lang dan op de heenweg. Om een
uurtje of twee in de nacht komen we aan bij de haven van Fecamp.
Er
staat behoorlijk wat wind, en de stroming is ook sterk. We moeten een
hele nauwe haveningang binnen. We besluiten daarom de motor bij te
zetten. Het is
donker en we zien alleen de lichten op de pieren. De pieren zelf
zijn bijna niet te zien. En dat leidt tot verwarring. We denken dat
we op de haveningang af varen, maar eigenlijk varen we recht op de betonnen
pier af. Deels komt dat ook doordat we worden weggezet door de
stroom. Gelukkig merkt Ivo op tijd de lichtenlijn op. Volgens die
lichtenlijn zitten we helemaal verkeerd. Ik moet flink bijsturen, om
nog tussen de pieren uit te komen. Met de hulp van de motor komen we
toch heelhuids de haven binnen. Dat was even heel erg spannend...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten