Zeilen naar de Kanaaleilanden, deel zestien

We zijn aangekomen in Beaucette Marina, een kleine marina in het noorden van Guernsey. Deze haven is ons aangeraden door collega-zeilers. Het zou er veel mooier en rustiger zijn dan in St. Peters Port. De aanloop is echter lastig, omdat het maar een hele nauwe doorgang is. Met echt harde wind was deze aanloop niet veilig geweest. Maar mooi is deze marina wel. Een door rotsen omringde lagune, met een paar aanlegsteigers erin. Het diepe water is glashelder. Je ziet de harders links en rechts onder de steigertjes door schieten.

Kleine baai in Guernsey

Om naar de havenmeester te gaan, moeten we een paar trappen op, langs de rotswand omhoog. De beste man heeft niet meteen tijd voor ons, want hij is druk doende een stel andere boten via de marifoon naar binnen te praten. Kennelijk zijn wij niet de enigen die deze aanloop lastig vinden... 

Volgens het weerbericht komen er een paar mooie, rustige dagen aan. Deze plek staat ons wel aan, dus we besluiten hier een paar dagen te blijven. We leren van de bijzondere geschiedenis van deze marina. Ooit was dit een steengroeve, waar graniet gewonnen werd. Toen de groeve buiten gebruik raakte, kwam deze vol met water te staan. In de jaren zestig kocht een handige investeerder de groeve, met het plan er een marina van te maken. Maar er was één klein probleempje. Er zat nog geen ingang in. Een metersdikke granieten muur scheidde het kunstmatige rotsmeertje van de open zee.

 

Beaucette Marina is omringd met rotswanden

De slimme ondernemer besloot niet zelf de muur door te breken. In plaats daarvan stapte hij naar het Britse leger. Het opblazen van een granieten muur, was dat niet een mooie gelegenheid voor een militaire oefening? Het leger besloot haar medewerking te verlenen. De klus werd met zware explosieven aangepakt. Maar een granieten muur opblazen bleek minder simpel dan gedacht. Uiteindelijk waren meer dan zestig man zeven maanden lang bezig, voor een gat van nog geen zeventien meter. Die actie heeft destijds nog tot Kamervragen geleid. Hoe kon het dat soldaten van het Britse leger bijna gratis en voor niks het zware werk opknapten voor een private onderneming? Nota bene gevestigd op een rijk belastingparadijs, dat geen cent bijdroeg aan het Britse leger? Begrijpelijk dat dat toentertijd voor nogal wat opgetrokken wenkbrauwen gezorgd heeft..

 

Ook in zee is het hier rotsachtig

De volgende dagen doen we rustig aan. We wandelen wat, genieten van het zonnetje en raken aan de praat met de vaste bewoners van Beaucette Marina. De plaatselijke havenkat heeft onze boot tot zijn grondgebied verklaard, en doet uitgebreid een dutje in onze kuip. Het zijn mooie dagen, maar we merken al wel dat de herfst er aankomt. In de avonden komen er vaak wat mistbanken opzetten. De twee misthoorns die voor de haven staan, beginnen dan te loeien. Een spookachtig geluid. 

Uitzicht over de haven

Voor de gasten van de marina is er een terrasje, met kant-en-klare barbecue. Tijdens onze reis hebben we nog niet de gelegenheid gehad om te barbecueën, en dit zijn waarschijnlijk de paar laatste warme dagen van het jaar. We besluiten van de mooie gelegenheid gebruik te maken. De inkopen hebben nogal wat voeten in de aarde, want de rustige marina ligt ver verwijderd van welke supermarkt dan ook. Maar na een middagje wandelen en winkelen is de beloning daar: een barbecue met zeezicht. Waar heb je dat nou?

Barbecue met zeezicht!

Op de laatste dag van augustus willen we weer vertrekken. De zomer loopt op zijn eind, het weer zal slechter worden, en ooit worden we weer terug verwacht... Tijd om weer naar huis te gaan, dus. Met weemoed nemen we afscheid van de Kanaaleilanden. Gelukkig is ons avontuur nog niet voorbij. We hebben nog een hele terugreis voor de boeg. Het plan is om naar Alderney te varen, en daar in de haven voor anker het getij af te wachten. Vervolgens in de avond en nacht door naar Cherbourg.

Op de dag van vertrek moeten we vroeg uit bed. De getijden bepalen hier alles wat je doet. Op de Noordzee betekent stroom tegen dat je snelheid minder hebt. Hier word je gewoon achteruit weggezet. Bij zonsopkomst is het nog een beetje heiig. Gelukkig trekt de mist snel weg. Het belooft een zonnige dag te worden. Als we aan het ontbijt zitten, beginnen de misthoorns opeens weer te loeien. Ivo en ik kijken elkaar vertwijfeld aan. Wat nu? We besluiten het even aan te kijken. Maar een half uurtje later is het nog steeds helder en zonnig. Kennelijk zijn de apparaten in de war.

 

We zijn niet de enigen die die dag vertrekken

We maken de boot klaar voor vertrek, smeren ons nog even in met zonnebrand en weg zijn we. De stroom geeft ons een flinke zwieper mee. De smalle rotsingang wordt snel kleiner. En dan ineens: Mist! Niet een beetje, maar een hele dikke soep. Kennelijk waren de misthoorns toch niet in de war. En door de stroom kunnen we niet terug. Wat nu?

Wordt vervolgd..

Voor de geïnteresseerden: de geschiedenis van Beaucette 

 

Tijd om te gaan

Ondersteboven

De 'havenmeester' neemt het ervan

Zonsondergang

Een nauwe ingang

Zonsopkomst in Beaucette