Zeilen naar de Kanaaleilanden, deel tweeëntwintig

Nazomer aan de Belgische kust

Onze vakantie is bijna voorbij. Nadat we een week verwaaid hebben gelegen in Dieppe, zijn we een flink eind opgeschoten. Tussen Dieppe en Nieuwpoort hebben we slechts korte stops gemaakt. Maar in Nieuwpoort loopt onze terugreis wederom vertraging op. Een hogedrukgebied zorgt voor een mooie nazomer én een paar dagen windstilte. Ook mijn verjaardag vier ik in Nieuwpoort.

 

Mijn verjaardag begint, zoals alle dagen hier, met een lekker ontbijtje in de kuip. We willen net aan de koffie gaan, als ik achter mij een bekende stem hoor. Van harte gefeliciteerd! En dan staan mijn ouders ineens op de steiger. Helemaal vanuit Noord-Nederland naar Nieuwpoort gereden. Verrassing! Ineens voel ik mij extra jarig..

Mijn verjaardag vieren we in stijl. Er rijdt een speciale tram langs de hele Belgische kust. In alle kleine en grote badplaatsen kun je daar opstappen. Wij gaan met de tram naar Oostende. Een amusante rit. Je rijdt langs mooie natuur, langs stranden en duinen, maar ook door de meest potsierlijke kustplaatsjes. Hoe lelijk ze ook zijn, de Belgische kustplaatsjes zijn wel oergezellig. Het is prachtig weer en de terrassen zitten echt bomvol. Genieten van het leven, dat is een kunst die hier goed begrepen wordt. Wij volgen het voorbeeld en drinken een wijntje in de zon.

Te weinig wind voor ons, maar genoeg voor deze Optimistjes

Ook de dag na mijn verjaardag blijven we in Nieuwpoort. Onze buurman, die zijn speedboot komt inspecteren, is verbaasd ons te zien. Hij vraagt zich af waarom we nog steeds hier zijn. Tsja, als er geen wind is, dan houdt alles op. Of we dan mee willen op een tochtje met zijn boot? Dat laten we ons geen twee keer zeggen! Een half uurtje later stuiven we met tweehonderdvijftig PK het zeegat uit. Ik moet me goed vasthouden. Onze buurman vraagt Ivo of hij ook achter het stuur wil. Natuurlijk wil Ivo dit stukje jongensspeelgoed wel eens eventjes uitproberen. De gashendel gaat vol open. Maar ook ik kom aan de beurt. Ik ben wel wat voorzichtiger dan Ivo. Wat een vermogen! Binnen een krap half uurtje zijn we bij de Duinkerken. Dat was voor ons een hele nacht varen..

Een trotse Ivo achter het stuur

Spelende zeeverkennertjes

Midden op het water komen we een stel kinderen tegen, die met een aantal vlotten aan het spelen zijn. Zeeverkenners? Zodra ze onze boot zien beginnen ze te roepen. Of we een paar mooie golven voor ze willen maken. Een verzoek waar we graag gehoor aan geven. Vol gas varen we een aantal rondjes om de vlotten heen. De kinderen hebben volop lol. Daarna zetten we de motor stil, om zelf ook even van het zonnetje te genieten. En dan is het tijd om terug te gaan. Binnen een half uurtje zijn we weer terug in Nieuwpoort. Toch een heel andere tak van sport, dat motorbootvaren. Ik denk dat ik het maar bij zeilen houd.

Leuk voor een keertje, zo'n motorboot

Reclame, zelfs op het water ben je niet veilig..

De volgende dag is het dan eindelijk zover. Wind! Niet veel, maar genoeg voor een volgende etappe. Het is maar een kleine dagtocht naar Blankenberge. We leggen aan in de haven die we ook op de heenweg aandeden. Toen hadden we een leuk gesprek met de barman van het havencafé. We vertelden hem dat we op weg waren naar de Kanaaleilanden en hebben hem beloofd op de terugweg verslag te doen. Het weerzien is hartelijk. Er worden een hoop sterke verhalen uitgewisseld. We genieten voor de laatste keer van de Belgische keuken en het Belgische bier. Dat gaan we missen, straks.

Een dag later varen we weer door. De wind is weer aan het aantrekken. Over een paar dagen is er zelfs windkracht vijf voorspeld. We zitten al aardig laat in het seizoen en dat is aan het weer te merken. Op de terugweg hebben we vaker harde wind gehad dan op de heenweg. De herfst komt eraan..

En weer verder. We kruisen de traffic lanes voor Zeebrugge

We hebben zin om verder te gaan. Terug naar ons kikkerlandje, na een week of zeven in het buitenland te hebben vertoefd. Weer eens een patatje met frikandel eten, heerlijk. Het varen gaat lekker, ik voel me bijna één met de boot. Voor Zeebrugge moeten we nog een paar lastige traffic lanes oversteken, maar daarna is het weer heerlijk en zorgeloos zeilen.

We steken de vlakte van de Raan over, op weg naar de Roompot in Zeeland. De Vlakte van de Raan, het klinkt als een mysterieuze plek uit een fantasyroman. Om ons heen is alleen maar water, maar het land is dichterbij dan we denken. Onze broekzak trilt. Onze mobieltjes heten ons hartelijk welkom in Nederland. Midden op zee hebben we gewoon bereik. Toch zijn we er nog lang niet. Pas om twee uur 's nachts liggen we vast aan de steiger voor de sluis. We zijn terug in Nederland!

We vieren onze terugkomst met een wijntje en kruipen daarna lekker onder de dekens. Eerst maar eens uitslapen, dan gaan we morgen wel door de sluis. Maar net als ik mijn pyjama aan heb, wordt er aangeklopt...

Wordt vervolgd!