Poollicht of palmbomen?

Als je zeilers vraagt wat voor mooie plekken er nog op hun verlanglijstje staan, is het antwoord vaak een zonnige bestemming. Veel zeilers charteren een boot in Turkije of Griekenland, of zelfs de Caribische eilanden. Maar er zijn ook veel zeilers die graag naar Noordelijke bestemmingen gaan. Schotland, Denemarken, Noorwegen en zelfs het poolgebied.

Wat is het nou, dat mensen zo aantrekt in noordelijke of juist zuidelijke bestemmingen? Ik denk dat het mede met het 'exotische' te maken heeft. En met exotisch bedoel ik: het bijzondere wat je zoekt in een zeilgebied, de afwisseling met Nederland. Verschillende soorten bestemming zijn elk op hun eigen manier anders dan Nederland.

Het exotische dat mij in zuidelijke bestemmingen aantrekt is vooral het andere klimaat. Ik heb niet echt een bereisde jeugd gehad. Ik ben voornamelijk op vakantie geweest naar landen binnen West-Europa. Landen die qua klimaat en begroeiing niet wezenlijk anders dan Nederland zijn. Voor mij zijn palmbomen hét symbool van verre, exotische plekken. Plekken waar het weer echt anders is dan in Nederland. Zulke plekken kende ik alleen van de televisie, van de Bounty-reclames. De eerste keer zeilen in Turkije was dan ook een openbaring voor mij.

Maar ook bestemmingen ten noorden van ons zijn op hun eigen manier 'exotisch'. Ik ben meerdere keren (zonder boot) in Schotland en Zweden geweest. Daar heb je genoeg plekken waar je nog echt alleen kunt zijn. Gebieden waar de natuur je nietig laat voelen. Heel anders dan in Nederland, waar je in de zomer zelfs op de meest afgelegen ankerplekjes met minstens drie andere boten ligt. Waar beton, huizen, en snelwegen nooit ver zijn. Het lijkt geweldig om eens op eigen kiel naar Schotland of de Faeröer-eilanden te varen.

Behalve het 'exotische' zijn er natuurlijk ook andere dingen die een bepaald soort bestemming zo charmant maken.

In Zweden hebben ze bijvoorbeeld een ontwapenend vertrouwen in jou als toerist. In de natuurgebieden liggen vuurplaatsen compleet met bijl en brandhout. Soms is er zelfs een houtgestookte sauna bij! Men gaat er gewoon vanuit dat je netjes met die spullen om gaat. Kom daar maar eens om in Nederland. In sommige marina's liggen zelfs de WC-borstels aan de ketting. En zoals al eerder gezegd omdat je in Noordelijke landen als Zweden nog de ruimte hebt, heb je er ook de privacy van een plekje voor jezelf.

Zuidelijke bestemmingen zijn dan weer doortrokken van een lieflijk soort schoonheid. Al zijn de baaien en rotsen er nog zo ruig, met een zonnetje en een azuurblauwe zee blijft het geheel er vriendelijk uit zien. De dorpen hebben ook een gezellige sfeer. Iedereen leeft er op straat, en dat gaat vaak tot in de kleine uurtjes door. Soms lijkt het of de tijd er stil is blijven staan. Vissen doet men er niet met grote trawlers, maar met kleine bootjes die zo van een ansichtkaart lijken te komen.

De charme van Turkije en Griekenland: schattige vissersbootjes

Het warme klimaat geeft deze bestemmingen niet alleen een exotische sfeer, ik ervaar het ook gewoon als prettig. Zeilen in Turkije betekent: Slapen op het dek (mits groot genoeg) ontbijten in je badpak, op je slippertjes en dan de lijnen los. No worries. In Zweden of Schotland kan het ook lekker weer zijn tijdens de zomer. Maar om hele dag in je badpak rond te lopen, daarvoor is het vaak net iets te fris.

Toch begin ik zelf steeds meer naar de Noordelijke bestemmingen toe te neigen. Is dat gewenning?

Ik weet het niet. Na mijn twee tochten in Turkije en een tocht naar de Kanaaleilanden heb ik in ieder geval meer dan genoeg palmbomen gezien... Voorkeuren veranderen voortdurend. Wie weet ben ik over een jaar of tien de ruige Noordelijke kusten weer helemaal zat.. Maar dat is niet erg. Het dagdromen over steeds weer nieuwe bestemmingen wordt in ieder geval nooit saai..

 

Het ruige noorden van de Britse eilanden begint al bij Yorkshire