|
De 'test subjects'. Links het Secumar vest van Ivo, rechts het Seago vest van mij |
Een van de klussen die regelmatig terug komen is het inspecteren van de
reddingsvesten. Dat kun je laten doen, maar je kunt het ook zelf doen.
Op zeilersforum.nl staat een mooie handleiding hiervoor. Naar aanleiding van die handleiding besloot ik onze reddingsvesten ook eens zelf te testen. Ik heb een standaard Seago 275 N
en mijn vriend Ivo heeft een Secumar Arkona 275. De Arkona is duurder dan
de Seago, dus het is meteen een leuke vergelijking tussen een duurder
en een iets goedkoper type. Hierbij een verslag.
Ik
begin met het inspecteren van de algemene staat van de vesten. Begint
er iets los te laten? Zitten de naden en banden nog goed vast? Bij het Secumar vest beginnen er een paar draadjes los te laten, maar dat ziet er
niet al te ernstig uit. Vervolgens maak ik de vesten via het
klittenband open, zodat ik bij het drijflichaam en het
ontstekingsmechanisme kan. Ook
dat moet gecontroleerd worden. Het Seago vest heeft (naast het
klittenband) maar één drukknoopje. Het Secumar vest zit met drie
drukknopen vast. Dat verklaart waarom bij mijn Seago vest het mechanisme er altijd onderuit piept. Een vaste bron van irritatie aan boord..
|
Iets aan slijtage bij de naden van het Secumar vest, maar niet zo erg |
Als ik
mijn vest open valt het drukpatroon eruit. Het is vanzelf
losgedraaid uit de fitting van het ontstekingsmechanisme. Niet zo
netjes! En een teken dat ik mijn reddingsvest echt vaker moet
checken. De volgende stap is het wegen van de gaspatronen. Daarvoor
moet ik ze uit de fitting van het ontstekingsmechanisme halen. Die
van mij was al los, nu het patroon van Ivo's vest nog. Dat gaspatroon
zit stevig vast in de fitting. Ook zit het met een extra bandje vast
in het reddingsvest. Goed om te weten, dat dit patroon niet zomaar
los zal laten.
|
Het gaspatroon van mijn Seago vest blijkt helemaal los te zitten |
|
Het gaspatroon van het Secumar vest zit wel stevig vast |
Eenmaal
los, controleer ik de patronen op beschadigingen en corrosie. Misschien ten overvloede, maar een patroon hoort van de bovenkant dicht te zijn. Zit er een gaatje in, dan is het patroon al gebruikt en dus leeg. Ik markeer
de mijne met een plakbandje, dan kan ik ze uit elkaar houden.
|
Zo ziet een bruikbaar patroon er van boven uit. Patronen met een gaatje kun je weggooien |
Vervolgens
weeg ik ze, om te kijken of er in de tussentijd geen gas uit is
ontsnapt. Een halfleeg patroon kan een vest niet meer volledig
opblazen, dus dat wil je niet. Op het patroon staat een minimum
gewicht in grammen aangegeven. Mijn patroon zouden minimaal 254,5
gram moeten wegen. Dat van Ivo 233 gram. Mijn eigen patroon weegt 257,4 gram. Die is
nog prima in orde. Ook het patroon van Ivo is met zijn 235,4 gram nog zwaar genoeg. Die kunnen dus nog even mee.
|
In orde |
|
Ivo's patroon is iets lichter, maar dat klopt met het ingeslagen gewicht |
Vervolgens
bekijk ik het ontstekingsmechanisme. Dit ontstekingsmechanisme moet er voor
zorgen dat het vest vanzelf opblaast als je te water raakt. Het systeem wordt geactiveerd door een zoutpil, of door een stukje papier. Zo'n elementje lost op als het in aanraking komt met water, en laat door middel van een veer of hefboom het patroon afgaan. Deze mechanismen hebben een aantal indicatoren, die een groene kleur horen te hebben. Het
mechanisme van mijn Seago vest heeft twee van deze indicatoren. Eentje springt op rood als je aan het touwtje trekt om het gaspatroon handmatig te activeren. De andere zit onderaan het mechanisme. Die springt op rood als het papier-elementje oplost en het vest automatisch wordt opgeblazen. Zo kan je in een oogopslag zien of het patroon al verbruikt is. Beide indicatoren staan nog netjes op groen. Maar de cartridge met het stukje papier blijkt over datum. Die moet ik dus vervangen. Het
ontstekingsmechanisme van mijn vest is een UML mechanisme. Volgens een bekende watersportwinkel is dit een vrij algemeen gebruikt mechanisme, dus ik denk dat ik bij de lokale watersportwinkel wel een
nieuw cartridge zal kunnen krijgen.
|
Het UML-ontstekingsmechanisme van Seago. Beide indicatoren staan nog op groen |
Vervolgens
is het Secumar vest aan de beurt. Dit merk gebruikt een eigen
soort ontstekingsmechanisme, met ronkende naam: de Secumatic 3001S. Het mechanisme van Secumar heeft drie indicatoren in plaats van twee. Een extra indicator geeft aan of
het patroon wel goed vast zit. Omdat ik het patroon eruit gehaald heb
geeft die indicator geen groen, uiteraard. De andere twee zijn wel
groen. Er staat geen houdbaarheidsdatum op het mechanisme. Het enige wat in dit systeem over datum kan gaan is de zoutpil, die eenvoudig vervangen kan worden. Ook al ziet de zoutpil er nog netjes uit, onder invloed van vocht kan de pil toch brozer worden. Het gevaar is dan dat de pil ineens verbrokkelt en het vest spontaan doet opblazen. En een zoutpil is een stuk goedkoper dan een gaspatroon. Als je het vest toch aan een inspectie onderwerpt, is het beter om deze even te vervangen. Het
fluitje aan het Secumar vest wordt ook even aan een test
onderworpen. Die doet het nog prima. Op mijn eigen vest kan ik geen
fluitje ontdekken.
|
Het Secumar onstekingsmechanisme. Twee van de drie indicatoren staan op groen. Het derde geeft geen groen omdat ik het gaspatroon heb losgedraaid |
|
Het zoutpilletje. Als je te water raakt lost dit op. Dit activeert zo het gaspatroon, dat je reddingsvest opblaast |
Vervolgens
blaas ik de vesten op, om te zien of ze niet lek zijn. Dat doe ik met
het oranje pijpje dat aan het drijflichaam zit. Bij mijn eigen vest
moet ik flink kracht zetten voor het ventiel open gaat en ik het vest op kan blazen. Bij het Secumar
vest gaat dit iets makkelijker. Toch moet je voor beide vesten aardig blazen. Geen optie voor een verkleumde drenkeling met een niet-werkend vest. Waarschijnlijk zit dit pijpje er puur op voor 'blaastests' zoals deze. Je merkt het meteen wanneer de vesten 'op druk' zijn. Dan kun je niet verder blazen. Eenmaal opgeblazen controleer
ik de drijflichamen op slijtage. Bij het Seago vest zit onderaan bij
de vouwnaden wat slijtage. Volgens de handleiding op het forum komt
op die plek wel vaker slijtage voor. Mijn vest is ook al wat ouder dan dat van Ivo. Wellicht wordt het volgend jaar
tijd voor een nieuw vest.
|
Door dit pijpje kun je je vest ook met je mond opblazen |
Ik
laat de drijflichamen een dag lang opgeblazen, om te zien of het vest
ook na langere tijd op druk blijft. Die test doorstaan beide vesten
glansrijk. Tijd om ze weer leeg te laten lopen. Het dopje dat aan het
opblaaspijpje vast zit heeft hier een special lipje voor. Dat duw je
lichtjes tegen het ventiel aan, dan loopt het vanzelf leeg. Alle
lucht moet er uit. Daarna vouw ik de vesten terug. Dat is altijd even prutsen, maar heel nauw komt dat gelukkig niet. Klaar met de
inspectie ben ik nog niet. Pas als ik de cartridge in in mijn vest
en de zoutpil in Ivo's vest vervangen heb (en nogmaals heb
gecontroleerd of alle indicatoren op groen staan) zal ik de vesten
'aftekenen'. Dat doe ik door een datum te zetten in het tabelletje
dat op of aan het reddingsvest zit. Tip van het zeilersforum: Zet de
bootnaam op je reddingvest. Naast onze eigen vesten controleren we uiteraard ook de vesten die we voor de gasten aan boord hebben.
|
Ook na 24 uur zijn onze vestjes nog prima op druk. Links de Secumar, recht de Seago. Bij de pijltjes kun je de datum van je controle noteren |
Het is
best leerzaam om eens zo'n inspectie zelf te doen. Je ziet meteen dat
zo'n inspectie niet overbodig is, er komen best wel veel dingen aan
het licht. Ik merk ook het verschil tussen een duurder en goedkoper
vest. In een duurder vest zit alles net even iets degelijker in
elkaar. Maar dat is geen garantie dat alles goed blijft.. Vanaf
nu onderwerp ik ieder jaar mijn vesten aan een testsessie!
EDIT: Twee opmerkingen van Zeilersforum-gebruiker It Paradyske:
Sommige vesten (o.a. Plastimo) hebben in het drijflichaam versterkingen zitten,
op (dubbele) vouwnaden. Zorg ervoor, bij het opvouwen van de vesten, dat de vouwen ook weer daar komen te zitten. Maak daarvoor veel foto's bij het uitvouwen
van het vest. Teken eventueel de vouwen af op de blaas. Als het drijflichaam net naast de vouwnaden gevouwen is, kunnen er lekken ontstaan.
Als je het vest opblaast, kun je daarvoor ook een pompje voor bijboot of luchtbed gebruiken. Zo zorg je ervoor dat je geen vocht in de vesten blaast. Als je de vesten met je mond opblaast, komt er altijd een beetje vocht in terecht.
Voor
de originele handleiding op Zeilersforum.nl klik hier
Het UML ontstekingsmechanisme
Het systeem van Secumar
En ik kreeg nog een mooie tip op Facebook: Een filmpje over hoe je een vest weer opvouwt
Dag Joke, van een gecertificeerd bedrijf dat reddingsvesten en reddingsvlotten keurt, heb ik geleerd dat je een vest ter controle nooit met de mond mag opblazen. Dan komt er namelijk vocht uit je adem in het vest en dat is niet bevorderlijk. Met een pomp dus. Onze ervaringen en onze blogs vertonen veel overeenkomsten. Ik ben ook gek op kleine bootjes, lid van de Toerzeilers (veel van geleerd) en ik heb ook aan de start van de (allereerste) SSR gestaan. Zie sailingsylke.blogspot.nl en www.kleinekajuitzeiljachtjes.nl. Met de laatste stop ik vermoedelijk omdat het bijhouden ervan tijd vreet... Veel succes volgende week!
BeantwoordenVerwijderenDat van dat vocht, dat kwam in het originele topic, dat aanleiding was voor dit blog ook al voorbij. Volgens de een was dat inderdaad een probleem, volgens de ander maakte het weinig uit.
VerwijderenLeuk bootje heb je :)