Bijna vakantie (maar nog niet helemaal)

Bijna vakantie, maar nog niet helemaal..

Vrijdag achttien juli 2014. Ik heb zelf nog geen vrij, maar ik merk aan alles dat we inmiddels in de diepe regionen van de vakantieperiode zijn aangeland. Buiten vallen de mussen van het dak, vrienden en familie zijn vertrokken naar verre en minder verre streken, en op internet word ik doodgegooid met allerlei artikeltjes over 'vakantiestress'. Dat zorgt ervoor dat ik de dagen naar mijn vakantie aan het aftellen ben...

Maar voor ik de boel de boel kan laten, moet er nog wel het een en ander gebeuren. Ik en mijn vriend hebben nog een paar dagen werk te gaan, waarin uiteraard nog duizend en een dingetjes afgerond dienen te worden. Daarnaast moet er voor onze zeilvakantie van alles gekocht, versjouwd en gereden worden. Onze eigen versie van vakantiestress dus. Al vind ik 'stress' wel een groot woord. Vakantiegedoe, die term dekt de lading beter (als een vakantie stress oplevert in plaats van wegneemt, dan doe je in mijn ogen toch iets niet goed). 

Bij ons zit het gedoe en geregel hem niet zozeer in het achterlaten van het huis. Nu we een zeilboot hebben gaan we vaker een tijdje weg, dus daar zijn we best geoefend in geworden (met een lichte verbazing kijk ik naar sommige anderen, die met een militaire precisie allerlei checklists afwerken, al zijn ze maar een weekje de hort op). Nee, bij ons gaat de meeste moeite in het meenemen van spullen zitten. Een boot is net een caravan, die stouw je vol met alles wat je onderweg nodig hebt. Alleen, onze caravan kun je niet zomaar op de oprit parkeren. Daar zit een autorit van twee uur tussen (op zo'n moment vraag je jezelf af waarom je in hemelsnaam zover in het binnenland bent gaan wonen). 

Dat houdt ook in dat je niet 'eventjes' naar binnen kan wippen om te kijken wat voor boodschappen er nog nodig zijn. Als we de voorraden niet heel zorgvuldig bijhouden eindigen we onvermijdelijk met vier pakken pannenkoekmeel aan boord. Omdat we iedere keer weer denken dat pannenkoeken bakken zo'n leuk idee is, voor als het een dag wat minder weer blijkt te zijn bijvoorbeeld. En als die verregende dag dan dáár is, blijken we om de een of andere reden dat visrestaurantje aan de kade toch aantrekkelijker te vinden dan het vooruitzicht om te gaan klooien met een tweepits spiritusfornuisje, een beslagkom, en een lekkende fles schenkstroop.

Het inpakken moeten we dus echt plannen, ook al omdat we na het werk zo snel mogelijk weg willen. De snackbar puilt op vrijdagavond steevast uit van de klanten, zodat we voor een snelle hap op het wegrestaurant zijn aangewezen. Dan beseffen we ons weer dat friet bakken een kunst is, en dat de snackbar in Hengelo die een stuk beter onder de knie heeft dan het gemiddelde wegrestaurant. Om een uurtje of half negen komen we dan aan bij de boot, waar we de inpakactie in omgekeerde volgorde herhalen. 

En dan eindelijk, om half tien, is alles klaar en gaat het flesje rosé open. Vakantie! We hebben een week voor onszelf, én we hebben een mooie zeilboot tot onze beschikking. De wereld ligt voor ons open! Wat zullen we eens doen?

Maar helaas, zover is het nog niet. Nog even aftellen dus...