De laatste paar mijlen 'op zout' |
Dit
is dan echt het allerlaatste deel van mijn reisverslag over
de Kanaaleilanden. We zijn vroeg in de ochtend vertrokken uit de
Roompotsluis. Het was onze bedoeling om van de Roompot naar
Scheveningen te varen, maar we schieten zo lekker op dat we besluiten
om door te gaan naar IJmuiden. Er is harde wind voorspeld, maar omdat
we een slag richting de open zee gemaakt hebben, vallen de golven
aardig mee. We gaan mooi hard.
In
de avond begint het nog harder te waaien. De wind waar de kustwacht
al voor waarschuwde, is eindelijk gearriveerd. Gelukkig zijn we bijna
bij IJmuiden. We besluiten de fok weg te halen. Dat is nog een heel
gevecht! Soms heb ik de neiging mijn bootje een heuse persoonlijkheid
toe te dichten.'Ze' voelt aan dat het wilde zee-avontuur is afgelopen
en dat ze minstens een seizoen op 'saaie' meren en plassen zal moeten
doorbrengen. Daar heeft ons wilde zeiljachtje duidelijk geen zin in.
Uiteindelijk
krijg ik toch mijn zin en halen we de fok weg, waarna we de haven van
IJmuiden binnen kunnen zeilen. Als we het grootzeil ook willen
strijken weigert de motor ineens dienst. Dikke stress, in de haven
van IJmuiden. Het zal toch niet, op de laatste etappe... Maar na een
paar keer overstag weet Ivo de motor toch weer aan de praat te
krijgen. Opgelucht, maar tegelijkertijd ook bang dat de motor er
straks weer mee ophoudt, varen we door. We leggen aan in een aardig
lege marina. Het is inmiddels midden in de nacht. Het zee-avontuur
zit erop, de komende dagen zullen we over de binnenwateren terug naar
Lemmer varen.
Afscheid van de zee |
De
volgende dag besteden we aandacht aan onze motor en maken we een
strandwandeling. Het voelt een beetje weemoedig. Afscheid van de zee,
die bijna tien weken lang ons thuis is geweest. In de marina komen we
nog een bekende van het zeilersforum tegen. We maken een gezellig
praatje. En dan wordt het echt tijd om door te gaan. Terug naar huis,
naar het dagelijks leven, naar werk en studie. Ik neem me voor om
extra van die laatste paar dagen te genieten!
Via
het Noordzeekanaal varen we door naar het Markermeer. Een van de
minst leuke etappes, vind ik. Altijd op de motor, vijf uur lang door
een saai kanaal, tussen de industrie door. Daarna varen we het IJ op.
Een stuk gezelliger, maar ook drukker. Rondvaartboten en veerpontjes
schieten langs ons heen.
Op het Noordzeekanaal varen we tussen de megaschepen |
We
varen achter de Pannenkoekenboot. We zien de gasten binnen eten. Ivo maakt vrolijk wat gebaren. Of het lekker smaakt? Een van de gasten steekt
zijn duim op. Een ober ziet dit en maakt een gebaar: wacht maar even.
Hij verdwijnt naar binnen en komt even later weer naar buiten met een
pakketje aluminiumfolie. Een pannenkoek! We zetten motor bij om
langszij te komen, waarna de pannenkoek met een wijde boog in onze
boot belandt. En we krijgen er zelfs nog stroop bij. Het smaakt
heerlijk, zo'n onverwachte pannenkoek op een koude herfstdag.
Geweldige actie!
Een leuke verrassing van de Pannenkoekenboot.. |
We
overnachten in de Blocq van Kuffeler, een klein haventje in
Flevoland. Het is er compleet stil. Een groep kleine, wilde eenden
lijkt het rijk voor zich alleen te hebben. Als we de haven binnen
varen, zwemmen ze mopperend weg. Ik besef me dat ik dit gemist heb,
de rust en de stilte van de Nederlandse binnenwateren. En de eenvoud!
Van nu af aan hoeven we niet meer te puzzelen wat het beste
vertrekmoment is, hoe de stroom loopt en of er genoeg water zal
staan. Ook wel weer eens lekker..
De
volgende ochtend staat er weer een flinke windkracht vijf. De zomer
is over, zoveel is duidelijk. We hebben het IJsselmeer bijna voor ons
alleen. We zien maar één andere zeilboot, een mooi, klassiek jachtje, dat op de motor door de golven ploegt. Zelf hebben we de
motor niet aan. Die zou zich geen raad weten met al die golven. En
van die dikke wind kunnen we mooi gebruik maken om lekker op te
schieten. We vliegen door het water. Nog voordat de avond valt komen
we aan bij de sluis in Lemmer. De zeilen gaan naar beneden, de motor
aan, de stootwillen uit. Nu is het echt, echt afgelopen..
In
de sluis komen we het andere bootje weer tegen. Vriendelijke mensen.
Ze vertellen enthousiast dat ze ons gevolgd hebben vandaag. Zo
leuk, bij bruggen en sluizen hebben we bijna altijd aanspraak. Daarna
is het maar een klein stukje varen naar onze thuishaven. Een beetje
onhandig leggen we aan in onze krappe box. We zijn blijkbaar iets
teveel gewend geraakt aan de ruime ligplaatsen in zeehavens, waar
dertig en veertig voet zo'n beetje de norm zijn.
En we zijn weer terug! Tijd om de boot op te ruimen |
We worden opgevangen
door onze havenmeester, die alles van onze avonturen wil horen.
Daarna maken we een lekkere duik in het havenzwembad en eten een
hapje in het restaurant. Lekker met zijn tweeën. De
boot opruimen, onze familie bellen, dat komt morgen wel. We willen
het bewust nog even na laten zinderen. Dit was meer dan een vakantie.
Tien weken lang was de boot ons huis, de zee onze wereld en het
zeilen ons leven.
Heel bijzonder dat we dit mee hebben mogen maken!
Welkom terug in Nederland.
BeantwoordenVerwijderenEn dank dat we hier hebben kunnen meegenieten van Jullie leuke en inspirerende reis verslag.
Ik kijk uit naar het volgende avontuur.
Dank je! Wat betreft volgende avonturen, we hebben nog een reis naar Whitby en weer terug op de plank liggen :)
BeantwoordenVerwijderenWhitby is zeker aan te raden, en maak zeker van de gelegenheid gebruik om het north york national park te bezoeken.
BeantwoordenVerwijderenIn 2012 heb ik drie maanden overwinterd in Withby. Heel vriendelijke en gastvrije ervaringen.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenWhitby hebben we in 2016 bezocht :) Was prachtig!
BeantwoordenVerwijderen