Inmiddels
is het grootste deel van de winter alweer voorbij. Het klusseizoen
komt er aan. Voor mensen die dit jaar meedoen met de Small Ships Race
(of een andere avontuurlijke zeiltocht) betekent dit dat zij hun boot
klaar moeten maken, zodat deze voldoet aan alle veiligheidseisen. Een
uitdaging waar wij vorig jaar voor stonden. Deze post vertelt hoe wij
bepaalde dingen hebben aangepakt, en hoe dat uitpakte tijdens de
race.
Een
van de dingen waar we geluk mee hadden, was dat onze boot al
behoorlijk zeewaardig was. De boot is immers speciaal voor het
zeezeilen gebouwd! Zo bleek dat onze ankerbak met speciale touwen
uitgerust was, waardoor deze gezekerd kon worden. Zo kan het anker
niet zomaar door de boot heen vliegen, wanneer de boot onverhoopt
plat komt te liggen. Onze ankerbak bevindt zich in
de kajuit, dus een rondvliegend anker zou daar een hoop schade
veroorzaken. Een gezekerde ankerbak is een van de veiligheidseisen
waar je voor de Small Ships Race aan moet voldoen.
Een
reddingsvlot hadden we al in ons bezit. Omdat we vaker de zee op gaan,
leek het voor ons nuttiger om een vlot te kopen dan om er een te
huren, vandaar. Het vlot was twee jaar oud, dus het hoefde nog niet
gekeurd te worden. De reddingsvesten moesten wel gekeurd worden. Dat
hebben we zelf gedaan.
We
hadden ook een speciale sluiting aan onze grootschoot vastgemaakt,
waardoor we deze snel los konden koppelen. Zou zouden we met behulp
van de giek en de grootschoot snel een drenkeling op kunnen pikken,
dachten wij. Maar de wedstrijdleiding dacht daar anders over. Ze
wezen ons erop, dat wanneer iemand overboord gaat, de
weersomstandigheden vaak verre van ideaal zijn. Op een ruwe zee wordt
een losse giek dan ineens een levensgevaarlijk projectiel. Een
leermomentje!
Een
ander ding waar we op gewezen werden: We zekeren ons altijd aan de
banden die aan beide zijden van onze boot zijn vastgemaakt. Maar de
afstand van deze band tot aan de rand van de boot is maar kort,
korter dan de meeste lifelines. Dat betekent dat je, ook als je
aangelijnd zit, je nog steeds overboord kan vallen. Het beste is om
je lijn op een andere plek vast te maken.
Een
van de uitrustingseisen van de Small Ships Race is dat je een
betonschaar of ijzerzaag aan boord hebt, om stagen door te kunnen knippen wanneer je mast overboord gaat. Op het Zeilersforum lazen
we dat je (tijdens omstandigheden waarbij masten overboord gaan)
heel weinig hebt aan
een betonschaar. Wij kozen daarom voor een ijzerzaag.
Een
van de grootste klussen was nog het vervangen van onze marifoonkabel.
Onze marifoon deed het niet meer zo goed. Meestal is het dan de kabel
of de connector waar iets aan mankeert. Een hele klus, maar het was
de moeite meer dan waard. We hebben meerdere keren te horen gekregen
dat we prima te verstaan waren over de marifoon, ook vanaf een grote
afstand.
Onze
navigatie deden we grotendeels op een waterdichte tablet met
Navionics erop. Zo'n tablet is ontzettend handig, zeker als je met
zijn tweeën bent. Met daglicht zie je er niet zo veel op, dus als je
de haven aanloopt leest de een de tablet, terwijl de ander stuurt. Er
zijn ook hoesjes waarmee je een gewone tablet waterdicht kan maken.
De tablet moet wel een vast plekje aan boord hebben, waar hij snel in weggestopt (en uitgehaald) kan worden. Anders
gaat hij door de boot zwerven wanneer het hectisch wordt (en je geen tijd hebt de tablet iedere keer fatsoenlijk weg te leggen). Dat kan einde
tablet zijn.
Daarnaast
hadden we een set papieren Imray kaarten. Die laatste zijn het
cellofaantje vrijwel niet uit geweest, behalve om onze posities in te
tekenen. Maar je hebt wel papier nodig als back-up, als je
elektrische apparatuur uitvalt of je tablet onverhoopt toch
beschadigd raakt.
Verder
hadden we een van onze mobiele telefoons opgeladen, uitgeschakeld en
in een koekblik gedaan. Het blik beschermt hem dan in geval van
blikseminslag, (of in ieder geval tegen een inslag nabij, op de
boot). Als alles uitgevallen is, hebben we in ieder geval nog een
GPS. Wel moet je Navionics (of een andere app die info van je GPS weer kan geven) op je telefoon geïnstalleerd hebben staan. Alleen
dan kun je de GPS data van je mobiel ook echt uitlezen. Wil je
testen of een blik echt beschermt? Stop een toestel in het blik en
probeer dat toestel dan te bellen. Geen bereik in het blik betekent
dat het blik je toestel afschermt tegen elektromagnetisme (en dus ook tegen de gevolgen van bliksem nabij).
De
meeste smartphones hebben wel een goede GPS, maar sommige goedkopere
modellen hebben een assisted GPS. Die heeft GSM masten nodig om te
werken, dus aan een telefoon met assisted GPS heb je weinig.
Een
stuurautomaat is eigenlijk onmisbaar op langere stukken. Wij hebben
een elektrisch exemplaar, een klein model dat met een houten plankje
op ons roer bevestigd zit. Dit heeft de voorgaande jaren prima
gefunctioneerd. Tijdens de eerste paar uren van de Small Ships Race
schoot de automaat echter los, omdat het plankje inmiddels enkele
verrotte plekken had. Gelukkig hebben we ter plekke een andere,
werkende oplossing kunnen fabriceren. Het is dus belangrijk om ook
dit soort dingetjes even na te lopen. Eigenlijk horen dit soort
dingen gewoon hufter-proof te zijn. Ook belangrijk is, dat je altijd
materiaal bij je hebt voor dit soort noodreparaties. Denk aan touw en
tape, maar ook aan metalen verbindingsmiddelen: Harpjes,
karabijnhaken, borgringen, boutjes, moertjes, enzovoort.
De
lijst met veiligheidseisen voor de Small Ships Race vind je hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten