Van droom tot vertrek

Veel zeilers dromen wel eens van een lange zeilreis. Maar tussen die vage dagdroom en het daadwerkelijk losgooien staat een hoop voorbereiding in de weg. Hoe ga je daar aan staan? In de volgende twee posts beschrijf ik hoe wij ons voorbereid hebben op onze trip naar de Kanaaleilanden. Van vage dagdroom tot concreet vertrek (Voor deel twee, klik hier)

2008-2009: Ik wil ooit een lange zeiltrip maken...

Het is ergens in 2008 als mijn vriend na een weekje lessen op een Valk een oude editie van Zeilen mee naar huis neemt. Ik heb niks met zeilen, maar ik ben zo iemand die zelfs de verpakking van de hagelslag bestudeert, dus achteloos sla ik het tijdschrift open. Ik lees over mensen die met hun eigen boot hele wereldreizen maken en ben meteen verkocht. Dat wil ik ook! We besluiten een kajuitbootje te huren, met een paar medestudenten. Als ik ooit in de toekomst een 'wereldzeiler' wil worden, dan kan ik maar beter nu beginnen met ervaring opdoen, zo redeneer ik. Onze eerste meerdaagse tocht, over de Friese meren, voelt als een echte ontdekkingsreis. Het zaadje heeft wortel geschoten.

Meer tochtjes volgen. We gaan voor het eerste keer het IJsselmeer over. Varen ook in het donker. Hoewel we met een crew van vier zijn, proberen Ivo en ik de lastige manoeuvres bij voorkeur met zijn tweetjes te doen. Als we hier echt verder mee willen, zullen we dat zelf moeten kunnen, zo is onze redenatie. De eerste geslaagde aanleg is een heuse overwinning, die we met een biertje vieren.

We worden steeds nieuwsgieriger naar het zeilen op zee. Qua ervaring zijn we daar helemaal nog niet klaar voor, dus gaan we mee met een zeezeilschool. Eerst een uurtje spieken buiten de pieren van IJmuiden, tijdens een open dag. De zee gaat flink tekeer. Heel andere koek dan de Friese Meren! Vervolgens een weekendje weg, van IJmuiden naar Scheveningen en weer terug. Daarna een echt rondje buitenom: over de Noordzee van IJmuiden naar Texel en via het IJsselmeer weer naar IJmuiden. De eerste dag worden we verschrikkelijk zeeziek, maar dat hebben we waarschijnlijk te danken aan de vette hap die we voor vertrek genuttigd hebben. Als de zeeziekte enigszins weg trekt, geniet ik volop. Nu zelfs de zeeziekte ons niet blijkt af te schrikken weten we het zeker: we willen door met zeilen..

Met gehuurde bootjes doen we ervaring op

 

Voor de eerste keer op zee!

2010: Wat is mogelijk?

Ik begin me te beseffen, dat als ik ooit een langere tocht wil maken, ik een concreet plan zal moeten trekken. Ik ben dan begin dertig. Ik wil niet gokken op dat ene perfecte toekomstscenario waarbij we over een jaar of dertig allebei gezond zijn, én onze schaapjes op het droge hebben, én ook geen andere grote verantwoordelijkheden kennen. Ik zou het liefst weg willen nu ik en Ivo nog redelijk jong en vrij zijn. Dat heeft consequenties voor het soort tocht dat we willen maken. Als studenten hebben we geen geld om een jaar weg te gaan en een groot jacht zit er natuurlijk nog ook nog niet in. Dat rondje Atlantic gaat hem nog niet worden. Maar binnen Europa zijn vast ook genoeg schitterende plekken. Waar zouden we kunnen komen, met drie, vier maanden tijd?

Intussen doen we ervaring op waar we kunnen. We nemen les en huren af en toe kleine kajuitbootjes. Via het zeilersforum kunnen we zomaar als opstappers mee, met een heuse oversteek naar Engeland. Vooral het huren van boten kost ons echter aardig wat geld. Als we langer weg willen zullen we ooit een eigen boot aan moeten schaffen. Huren is dan geen optie, want een zeewaardige huurboot kost zo duizend euro per week. We vragen ons af of het een zinnig idee is om die eigen boot nu alvast te kopen. Dan kunnen we daar verder ervaring mee op doen en sparen we dat cursusgeld en boothuur tenminste uit.

We zijn op zoek naar een niet al te dure boot. Hij hoeft niet groot te zijn, maar we willen er wel de zee mee op kunnen. Een realistische wens? We hebben weinig verstand van boten, dus raadplegen we het Internet. Op het zeilersforum krijgen we een hoop nuttige input. Er zijn redelijk wat kleine tweedehands boten die betaalbaar en zeewaardig zijn, zoals de Zweedse Marieholm IF en de Albin Vega. Maar wij hebben echt geluk, want wij krijgen een buitenkansje.

Op een paar kilometer van ons studentenhuis staan twee zeer unieke bootjes in een loods te wachten. Lichtekooi en Doordraijer, eigendom van de plaatselijke studentenzeilvereniging. Zessenhalve meter lang, maar zeer zeewaardig en stevig als een huis. Ontworpen door een hoogleraar werktuigbouwkunde, speciaal voor zeereizen. Zelf gebouwd door de studenten. Van binnen zijn ze zeer ruim en comfortabel. Wij zien onszelf hiermee wel naar verre kusten varen. En omdat er geen motor in zit, zijn ze vriendelijk geprijsd. Na een korte onderhandeling, ondertekening van de koopakte en een paar biertjes om het te vieren, mogen we ons eigenaren van Doordraijer noemen.

Te koop: Euros 22-voets bootjes. We mogen er een uitkiezen..

2011: Koop een boot...

En dan hebben we ineens een boot! Vooralsnog mag onze boot op het terrein van de studentenvereniging blijven staan, maar we moeten wel na gaan denken over dingen als een ligplaats en winterstalling. Ik opper om de boot in een spotgoedkoop haventje in de Beulakerwijde te leggen. Maar met een kiel van 1.35 is onze boot niet geschikt voor kleinere watertjes. Ook kun je natuurlijk niet zoveel ervaring met zeilen op ruim water opdoen, als dat ruime water op minstens een dag varen ligt. Als je genoegen neemt met een plekje achter de sluis, zijn er ook aan het IJsselmeer genoeg zeer betaalbare ligplaatsen te vinden, zo weten we inmiddels. Wij betalen nu met ons zessenhalve meter aan boot rond de zeshonderd euro per seizoen. 

Er moet nog een hoop gebeuren voordat de boot echt klaar is om te zeilen. Gelukkig helpen de leden van de vereniging ons met allerlei tips en handigheidjes. We kunnen voor vragen altijd bij het zeilersforum terecht en mijn vader en schoonvader klussen ook graag mee. We leren het verschil tussen dingen als epoxyhars, DD-lak, primocon en antifouling. Er komt een motorsteun met motor op onze boot. Het is wel een beetje een race tegen de klok, want in april heeft de vereniging een kraan besteld om al haar boten te water te laten.

Als de boot eenmaal op het water ligt worden we uitgenodigd om met Doordraijer mee te zeilen naar de waddenzee, samen met de andere boten van de vereniging. Die kans grijpen we met twee handen aan, want zo krijgen we een schat aan ervaring en kennis mee. De oud-leden willen graag nog een keer varen met hun oude scheepje. Met twee ervaren opstappers aan boord zeilen we onder andere naar Texel en Medemblik. Dat rondje Texel geeft ons zoveel zelfvertrouwen dat we het in grote vakantie nog eens overdoen. Maar dan gewoon met zijn tweetjes. Het is de eerste keer dat we zelfstandig op zout water zeilen...

Wordt vervolgd...

Als nieuwbakken booteigenaren mogen we meteen aan de slag

Op pad met de studentenvereniging