Van droom tot vertrek, deel twee

Veel zeilers dromen wel eens van een lange zeilreis. Maar tussen die vage dagdroom en het daadwerkelijk losgooien staat een hoop voorbereiding in de weg. Hoe ga je daar aan staan? Dit is het tweede deel van een tweeluik, waarin ik beschrijf hoe wij ons voorbereid hebben op onze trip naar de Kanaaleilanden. Van vage dagdroom, tot echt vertrek (voor deel een, klik hier). 

2012: De plannen krijgen vorm

Nu we een eigen bootje hebben, beginnen onze plannen meer en meer concreet te worden. Ik mag graag hardop denken. Wat zou een geschikt moment zijn om weg te gaan? Volgend jaar of het jaar daarna? Hoe lang gaan we? Hoe regelen we het financieel? Mijn vriend studeert af en vindt parttime werk bij het softwarebedrijfje van vrienden. Als er een grote klus aankomt, sluit hij een mooie deal met zijn werk. Ze spreken een tijd voor tijd regeling af. Hij zal de komende maanden fulltime werken voor een parttime salaris. Als het geld voor de klus binnen is, wordt hij uitbetaald in extra vakantiedagen. We schuiven wat met onbetaald verlof en gewone vakantiedagen. Zo sprokkelen we een vrije periode van drie maanden bij elkaar. Die nemen we op in de volgende zomer. Vanbinnen juich ik. We gaan!

Maar voor het zover is, moet er nog heel veel gebeuren. Wat is ons plan? Welke bestemming is in drie maanden redelijk te bezeilen? Hoeveel mijl kunnen we in een week afleggen? We zijn bepaald niet ervaren, dus we kiezen ervoor om onze reis in dagtochtjes te doen. Elke avond een haventje opzoeken en alleen gaan als het goed weer is. Dat betekent dat we niet erg snel zullen gaan. En dus ook dat we niet heel ver gaan komen. De Kanaaleilanden, voor de kust van Noord-Frankrijk, zijn al een behoorlijk ambitieus doel. Maar: Daar schijnen wel palmbomen te groeien. Toch een 'exotische' bestemming dus.

De Kanaaleilanden: dichtbij, maar toch exotisch

Als we de grove planning rond hebben, wordt het tijd om ons wat meer op de details te richten. Wat gaan we tegenkomen op onze tocht? Waar moeten we rekening mee houden? Zijn de jachthavens in Frankrijk en België vergelijkbaar met die in Nederland of moeten we langszij een roestige vissersboot gaan liggen? Kunnen we rekenen op dingen als walstroom, internet en winkels op loopafstand? Gelukkig blijken er langs onze route tientallen grote, moderne jachthavens te liggen. Vooral Frankrijk is een fervent zeilland. Wel is het Franse Kanaal een pittig zeilgebied, met enorme getijdenverschillen, droogvallende havenmonden en druk verkeer. Gelukkig weten we al aardig wat over tochtplanning en navigatie. Dat gaan we nodig hebben!

Ook denken we na over onze boot. Is die klaar voor een tocht als deze? Met een stuurautomaat zouden we het varen langer vol kunnen houden. Maar die verbruikt wel aardig wat stroom. Dat maakt ons afhankelijk van jachthavens en walstroom. Daar hebben we niet veel zin in. We willen in ieder geval de optie hebben om ook eens een nachtje door te varen of voor anker te gaan. Daarom besluiten we een deel van onze stroom zelf op te wekken doormiddel van een zonnepaneel.  

Frankrijk is een fervent zeilland met veel moderne havens

Omdat we de zee op gaan, hebben we ook nog allerhande veiligheidsmiddelen nodig: een marifoon, een reddingsvlot en een werpboei om een eventuele drenkeling te markeren. Bij onze boot zal al een marifoon. Het papiertje om hem te mogen bedienen heb ik inmiddels op zak. Het reddingsvlot is een dure grap, zelfs voor een afgeprijsd modelletje zijn we zo'n zevenhonderd euro kwijt. Je kan ze ook huren, maar omdat wij ook na deze reis nog van plan zijn tochten op zee te maken, besluiten wij toch zelf maar een vlot te kopen. Helemaal 'klaar' ben je ook na het kopen niet: deze vlotten moeten om de drie jaar gekeurd worden. 

 

Verder werken we uiteraard gewoon door aan het opbouwen van onze ervaring. Deze zomervakantie varen we met twee vrienden buitenom naar IJmuiden. Ons eerste stukje Noordzee op eigen kiel. Als we voorbij Julianadorp uit de beschutting van het Noorderhaaks komen, voelen we de golven anders worden. Hoger, maar minder steil. Het waait aardig, maar de wind en golven zijn zeer goed te doen. We vieren onze overwinning met een enorme burger in de jachthaven van IJmuiden.

2013: Deze zomer gaan we!

Het voorjaar van 2013 zijn we druk in de weer om onze boot voor te bereiden op de reis. Gelukkig krijgen we hulp van mijn vader en schoonvader. De zonnepanelen moeten bevestigd worden. Mijn vriend ontwerpt daarvoor een mooie en goedkope  doe-het-zelf oplossing. Om het zonnepaneel op de accu's aan te sluiten, moet er ook nog het een en ander aan het elektrische systeem veranderd worden. Er moeten bevestigingen voor onze stuurautomaat en voor ons reddingsvlot komen. De werpboei of joon blijkt in de winkel maar liefst honderdvijftig euro te kosten. Dus ook dat is een klusje: we besluiten er zelf een te maken, van een oude hengel, wat PUR schuim en een PET-fles. Daarnaast gaat er veel tijd zitten in het 'uitzoekwerk'. Welke kaarten hebben we nodig, moeten we nog speciale vergunningen regelen, hoe gaan we de navigatie doen? Speciaal voor deze trip schaffen we naast onze nieuwe kaarten ook een waterdichte tablet aan, die als plotter zal dienen. Tijdens de reis zal dat een gouden greep blijken. Het klussen doen we vooral in de weekends, het uitzoeken in de avonden. Het is veel werk, maar een echte dagtaak hebben we er niet aan. Ik vermoed dat dit wel anders zal zijn als je een grote boot klaarmaakt voor een wereldreis. 

Zelf doen spaart een hoop geld uit!

Halverwege de zomer dient zich voor mij de gelegenheid aan om nog wat extra bij te verdienen, een gelegenheid die ik met beide handen aangrijp. Dat betekent wel dat we onze vertrekdatum een maandje op moeten schuiven. We gaan nu begin juli pas weg, om eind september terug te keren. Dat betekent dat we aan het einde van de rit wel met slechter weer te maken zullen krijgen, maar dat is dan maar zo. Ondanks dat we onze vertrekdatum maar liefst een maand hebben opgeschoven, blijkt het toch nog lastig om de deadline te halen. Er moet nog van alles en nog wat geregeld worden. De joon maken we echt op het allerlaatste moment af, als we ons al in ons bootje geïnstalleerd hebben. Achter de vuilcontainers van de jachthaven voorzien we hem van zijn kleurtje. Na een paar dagen in een bloedhete jachthaven zijn we dan eindelijk zover: Klaar om te vertrekken! Op een vroege ochtend in augustus varen we uit, uitgezwaaid door onze familie.

Op weg naar de Kanaaleilanden!

Inmiddels zijn we terug. Onderweg hebben we heel wat lessen geleerd. Achteraf zou je kunnen zeggen dat we misschien toch iets te weinig kennis en ervaring hadden. Onderweg maakten we een aantal typische beginnersfouten. 

Door ons gebrek aan ervaring hadden we ook een vrij traag tempo. Dingen als zeilen bij nacht en harde wind vonden we soms best intimiderend. Het heeft ons dan ook meer dan vijf weken gekost om op onze bestemming aan te komen. Doordat we later in het seizoen terugkeerden, kregen we op de terugweg vrij veel met harde wind te maken. Het is een hele klus gebleken om weer op tijd terug te zijn in Nederland (al merkten we wel dat we, naarmate we meer ervaring kregen, we meer aandurfden en een hoger tempo aankonden).

Toch zou ik, als ik het over zou kunnen doen, het weer precies zo doen. Juist door deze reis heb ik echt ontzettend veel geleerd. Als we hadden gewacht tot we 'genoeg' ervaring hadden opgedaan, dan waren we misschien niet eens gegaan. Het mooiste wat ik tijdens dit hele avontuur heb mogen meemaken: het hebben van een droom, naar die droom toewerken en hem echt uit zien komen. Die ervaring, dat je je droom kán waarmaken, dat is iets dat ik iedereen gun. 

  

Succes!