 |
| Help! Nooit meer op zonvakantie? |
Toen
ik pas met zeilen begon, was ik bang dat Ivo en ik zo'n typisch
'zeilstel' zouden worden. Zo'n stel dat al jarenlang geen vliegtuig
meer van binnen heeft gezien. Omdat alle vakantiedagen opgeslokt
worden door die boot van ze. Nooit
met een gehuurde camper door adembenemend Canada rijden. In plaats
daarvan elke zomer een trip naar de Oostzee of Zuid-Engeland. Omdat
die plekken in drie weken vakantie te bereiken zijn met een zeilboot.
Geen tapas happen in Barcelona, maar weken verwaaid liggen aan de
Noord-Duitse kust. En dan heb ik het nog niet eens over de vele, vele
vrije weekends die op gaan aan onderhoud..
Een
paar jaar later ben ik tot de conclusie gekomen die angst toentertijd
volkomen terecht was...
Onze
vakantiebestemming van dit jaar was alles behalve exotisch te noemen.
Een klein kustplaatsje in het Noord-Engelse Yorkshire. Waar de
gemiddelde temperatuur tussen de vijftien en twintig graden lag. Het
heeft ons een week gekost om er te komen. Nog eens een week om terug
te gaan. Dagenlang op zee, zonder afleiding. Om en om slapen en wacht
houden, in een oncomfortabel zeilpak, met een weinig buigzaam
reddingsharnas om. Naar de wc op een emmer. Ha, vakantie!
De
volgende vakanties gaan niet veel anders worden. Ik verwacht de
komende paar jaar niet meer buiten Europa te komen. Misschien de
komende tien jaar wel niet. En dat terwijl mijn leeftijdsgenoten de
hele wereld over reizen. Welkom in mijn leven.
En
toch vind ik het fantastisch.
Waarom,
in hemelsnaam? Sja, dat is lastig uit te leggen. Maar laat me het
toch eens proberen.
Als
ik ergens heen vlieg, gaat alles vanzelf. Ik stap in en na een paar
uurtjes lezen stap ik weer uit, op een prachtige bestemming. Ik
geniet. Maar toch mis ik iets. Ik mis dat trotse gevoel, dat ik zélf
op die bestemming ben aangekomen. Ja, ik heb het ticket geboekt, en
de veiligheidscontroles ondergaan. Maar voor de rest heb ik me laten
vliegen. Geen kunst aan.
Hoe
anders is het als je met je eigen boot ergens heen zeilt. Als je nog
nooit het IJsselmeer bent overgestoken, voel je je na een tripje
Lemmer-Enkhuizen al een hele ontdekkingsreiziger. Vanochtend was je
nog in Friesland en nu hoor je overal een Noord-Hollands accent! Die
kick is voor mij verslavend. En dus wil ik steeds een stapje verder.
Eerst het IJsselmeer. Dan de Wadden. Buitenom naar IJmuiden. De
eerste trip naar het buitenland. De eerste lange oversteek, die onze
actieradius behoorlijk vergroot.
Meer
en verdere bestemmingen komen binnen mijn bereik. Yorkshire is dan
wel minder exotisch dan Thailand, maar met zijn rotsachtige kust was
het ook zeer zeker niet mijn gebruikelijke vaargebied. De Shetland
eilanden of de Lofoten zijn voor nu nog een stap te ver. Maar een
mens mag altijd dromen..
Zoals
zovelen zijn Ivo en ik beperkt in onze tijd. Onze vakantiedagen zijn
eindig. En er komt vaak van alles tussendoor. Verhuizingen, maar ook
leuke dingen. Deze winter zijn we wezen skiën. Dat was fantastisch,
maar daardoor hadden we tijdens de zomervakantie helaas te weinig tijd
over om verder te varen dan Yorkshire. Daar heb ik wel van gebaald,
want ik hoopte door te kunnen varen naar Holy Island, een woest
eilandje dat meer naar het noorden ligt.
En
dus merk ik dat ik steeds en steeds meer in zeildagen begin te
denken. En andere leuke dingen minder prioriteit krijgen. Een weekje
Frankrijk is zó zonde van de vrije dagen. Volgend jaar maar niet
weer doen, dus. Waarom in de toerbus stappen, als je ook kan zeilen?
Dus
mijn transformatie tot zeilgek is compleet. Maar erg vind ik het
niet. Want voor mij kunnen alle margarita's en palmbomen op de
wereld niet op tegen de kick van het zeezeilen..
 |
| Hier kan geen all-inclusive resort tegenop! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten