Hier
het tweede deel van het verslag van onze vakantie naar Engeland, die
begon met de Small Ships Race. We zijn net de havenpieren van
IJmuiden gepasseerd, klaar voor onze eerste echte oversteek.
De Rakken, een snelle raceboot, is ons vlug gepasseerd |
Na
twee, drie uurtjes zelf sturen is het tijd om de stuurautomaat eens
aan het werk te zetten. Automaat op het plankje zetten, koers
instellen, en klaar is Kees. Steady as she goes. Met een
vaartje van vier knopen hobbelen we af op de eerste hindernis, het
windmolenpark. We kunnen het niet noordelijk passeren. Dat is nét
niet bezeild, en bovendien staat de stroom naar het zuiden. Zelfs als
we het zouden halen, is de kans dus groot dat we alsnog in het
windmolenpark belanden. We kiezen er dus voor om een beetje af te
vallen en zuidelijk van het windpark te blijven.
Zeiljacht Espirit |
Waterjuffer passeert een voor anker liggend vrachtschip |
Na
anderhalf uur is Ivo weer wakker. Tijd voor een kopje soep. Ik ben in ons kombuisje met pannetjes in de weer, terwijl Ivo tegenover me zit en de kaart bestudeert. Maar dan
ineens maakt de boot een rare beweging. Ze is uit zichzelf overstag gegaan! We zijn allebei héél erg vlug buiten.
Terwijl ik het roer pak, kijkt Ivo wat er aan de hand is. Met de
stuurautomaat zelf is er gelukkig niks mis. Maar het touwtje waarmee
de automaat aan de plank bevestigd zat, is los gekomen, met schroef
en al. Het houten plankje heeft de winter helaas niet goed doorstaan.
Gelukkig weet Ivo met een stuk touw het plankje provisorisch te
repareren. De stuurautomaat kan zijn werk weer hervatten.
De
zon kruipt intussen hoger en hoger. Ochtend wordt middag, en middag
wordt namiddag. We zijn al flink wat uren aan het varen, en we hebben
nog flink wat uren te gaan. We zijn echt midden op zee, mijlenver
verwijderd van alles en iedereen. Hier zie je zelfs vrijwel geen vogels meer.
De eerste keer dat ik met mijn eigen boot zo ver de zee op was, bij
de Seinebaai, vloog dat idee me nog aan. Nu is dat al een stuk
minder. Alles went, zelfs zeezeilen...
Om
een uur of tien in de avond is het tijd voor een dutje. Twee uurtjes
later ben ik weer wakker. De zon is inmiddels onder gegaan. Vanaf
twaalf uur zijn er ook geen marifoonrondjes meer, om de slapende
bemanningsleden wat rust te gunnen. We zijn inmiddels de eerste
shipping lane gepasseerd. Plan was om die met zijn tweeën aan dek te
passeren. Twee paar ogen zien immers meer dan één. Maar het was zo rustig, dat Ivo me heeft laten slapen. Over
een half uurtje komen we bij de tweede shipping lane. Die zal ook wel een eitje zijn.
Zonsondergang |
Net
als Ivo naar bed wil gaan zie ik lichtjes. Een groot schip. Gaan we
daar voorlangs of achterlangs? Ivo kan het ook niet meteen
inschatten, dus blijft hij op om mee te kijken. En als boot nummer
één geen probleem meer is, komt de tweede. En de derde. En de
vierde. Dat valt vies tegen, met de drukte! Pas als we de tweede
shipping lane gepasseerd zijn, kan hij naar bed. Dan heb ik de boot
voor me alleen. Alhoewel, helemaal alleen ben ik niet. In de verte
zie ik een klein lichtje. Het is de Waterjuffer, die al een
tijdlang gelijk met ons op vaart.
Het
is een mooie nacht, ook al wordt het rond deze tijd van het jaar niet
echt donker meer. Rond de boot lichten de golven op. De boeggolf
van onze boot maakt voortdurend kleine sterretjes in het water. Het
zijn algjes die een bepaalde chemische reactie laten zien als ze in
beweging komen. Dit wordt ook wel zeevonk genoemd. Af en toe kijk ik
op de kaart. We zijn al over de helft! Dat schiet lekker op.
Zijn we er al, Grote Smurf? |
Vlak
voor de zon op komt, wisselen Ivo en ik elkaar weer af. In mijn slaapzak luister ik mee naar de marifoon. Een van de deelnemende boten, de
Neptunine, heeft haar roer gebroken en spreekt met de
kustwacht over een eventuele sleep. Ik hoop maar dat dat goed
afloopt. Omdat ik nu best wel moe ben, val ik toch vrij snel in
slaap. Tijdens mijn slaap voel ik dat de wind aan het afnemen is. De
marifoonrondjes beginnen tegen zes uur in de ochtend ook weer.
Verschillende boten melden dat ze de motor gestart hebben. Hopelijk
hoeven wij dat niet te doen...
Wordt
vervolgd.
Mooi verhaal weer Joke, ben benieuwd naar het vervolg
BeantwoordenVerwijderenOooh als ik je verhaal lees geniet in helemaal mee!!!
BeantwoordenVerwijderenDankjulliewel voor de reacties :) Altijd fijn om te lezen dat je werk gewaardeerd wor
Verwijderen