Een Small Ships Race om nooit te vergeten

Zoals jullie misschien wel weten heeft mijn vriend Ivo met twee vrienden vorige week deelgenomen aan de Small Ships Race. De Small Ships Race is een sportieve zeiltocht, speciaal voor kleine schepen, van IJmuiden naar het Engelse Lowestoft. Hij heeft echt een superervaring gehad! Stiekem ben ik wel een klein beetje jaloers op hem...

Nu iedereen weer een beetje is bijgekomen van de reis is het tijd voor een verslag. Dit is hoe Ivo de reis ervaren heeft.

Donderdag 1 juni. Rond het middaguur word ik samen met mijn twee vrienden, Daniel en Arthur, door mijn vader afgezet in de jachthaven van IJmuiden. Onze boot ligt er al. Die hebben we het weekend ervoor van Lemmer naar IJmuiden gevaren. Morgen, bij daglicht, zullen we vertrekken.

Mijn twee opstappers hebben nog niet zoveel zeilervaring als Joke en ik. Voor mij is het dus extra belangrijk om duidelijke instructies te geven. Ik vind dat best spannend. Maar het zal ongetwijfeld ook heel leerzaam zijn, zowel voor hen als voor mij. 
 

Er moeten nog allerlei zaken voorbereid worden voor we gaan

De hele middag zijn we bezig met voorbereidingen treffen. Ook maken we een tochtplanning. Volgens de voorspelling zal er heel weinig wind zijn. Naast onze eigen reservetank heb ik nog twee benzinetanks erbij geleend. Die gaan waarschijnlijk nog heel goed van pas komen. De weersvoorspelling doet ons een beetje twijfelen. Heeft het wel zin om mee te gaan, als we toch zoveel moeten motoren? Kunnen we niet een dag later vertrekken, als er meer wind is?

Joke en ik zijn al eerder met de Small Ships Race mee geweest. Van die vorige keer weet ik dat het aan de overkant heel gezellig zal zijn. Dat trekt ons uiteindelijk toch over de streep. En hopelijk valt het mee met die weersvoorspelling.

We zijn op weg!

De volgende ochtend vertrekken we. Het startsein is om half acht. Dat iets later dan origineel in de planning lag. Er is zo weinig wind dat het geen zin heeft om eerder weg te gaan. Tegen een strakblauwe hemel motoren we de haven uit. Helaas valt het niet mee met de weersvoorspelling. Er staat zo ongeveer nul knopen wind. Dat zal de komende uren ook zo blijven. Dan maar op de motor. Rustig pruttelen we vooruit, om zoveel mogelijk benzine te sparen.

Ook dan vermaken wij ons wel. Met dit rustige weer maken we er een sport van om de stroming optimaal te gebruiken. Zo moeten we minimaal corrigeren ten opzichte van de koers die ons naar Lowestoft brengt. En we hebben nu handen vrij om pannenkoeken te bakken. Die gaan er prima in. 
 

Balen, geen wind!

De avond valt. Om de beurt houden we de wacht. Een persoon stuurt, een persoon zit erbij en een persoon slaapt. Met zijn drieën wacht lopen ervaar ik als een stuk relaxter dan varen met zijn tweeën. Als je boven bent heb je altijd een tweede paar ogen om met je mee te kijken. En als je onder dek bent laat je iets makkelijker los, omdat je weet dat dat die ander daar niet alleen zit.

Een andere 'luxe' ten opzichte van eerdere tochten is de AIS-receiver die ik deze lente heb ingebouwd. Daardoor kunnen we precies zien welke boten er om ons heen varen en welke koers die hebben. Uiteraard moet nooit blind gaan varen op zo iets. Maar het geeft een geruststellend gevoel als je je eigen inschatting van de lichtjes aan de horizon kunt dubbelchecken met het beeld dat de AIS geeft.

Dan maar pannenkoeken bakken, midden op de Noordzee..

's Nachts word ik wakker door een variabel motorgeluid. Snel piep ik naar boven. Wat is er aan de hand? Gelukkig, alles is okay. Mijn bemanning heeft wat gas terug genomen. Op de AIS zagen ze drie grote schepen aankomen over de shipping lane. Ze hebben geconcludeerd dat ze beter even konden wachten, tot die gepasseerd waren. Een verstandige beslissing. Zelf had ik het niet anders gedaan. Het geeft rust om te weten dat ik mijn schip in de nacht prima aan mijn opstappers over kan laten.

Als ik volgende dag wakker word, hoor ik geen motorgeluid meer. Eindelijk staat er een beetje wind. Arthur en Daniel hebben de zeilen alvast maar gehesen. Arthur gaat naar bed en ik neem zijn wacht over. Ontspannen glijden we door het water. Dan ineens, zie ik iets door het water schieten. Zie ik dat goed? Zijn dat echt...? Ja! Dolfijnen, naast onze boot!

Links en rechts springen ze boven het water uit, alsof ze een show willen geven. Moeiteloos spelen ze met golven en met onze boot. Door het heldere water kun je ze heel goed zien. Schitterend! We duiken onderdeks om de camera te pakken. Arthur denkt dat we een grapje maken, als we hem wakker maken voor de dolfijnen. Gelukkig hebben de dolfijnen geen haast met hun show. We hebben ruim tijd om foto's en filmpjes te maken. Boven water én onder water. Wat ben ik blij met mijn waterdichte camera! 
 

Dolfijnen, naast onze boot!

Helaas gaat de wind na een tijdje weer liggen. Op de motor vervolgen we de tocht. Tegen drie uur in de middag leggen we de boot aan in Lowestoft. Tijd voor een overwinningsbiertje. Nadat we zijn uitgeslapen halen we benzine, bekijken de weerberichten en buurten bij andere kleine bootjes. In de avond eten we met zijn allen bij de lokale Indiër. Die krijgt de schrik van zijn leven, want niemand had van te voren gereserveerd. Het hele restaurant zit in een keer vol.

Volgens de voorspellingen komt er een flinke wind aan. Die wind willen we graag voor zijn. Daarom besluiten we zondagavond al te vertrekken. Plan is om via Den Helder terug te varen naar Lemmer. Dan hoeven we niet dat hele stuk over het Noordzeekanaal te motoren. De wind is westelijk en draait naar zuid. Daar hebben we in ieder geval al geluk mee. Het is ongeveer een etmaal zeilen naar Den Helder. De stroom zal daar mee lopen van een uur in de nacht tot zeven uur in de ochtend. Als we de stroom mee willen pakken moeten we dus wel aardig vroeg op. 

Om vier uur in de ochtend beginnen we aan de terugreis..

s

Het maken van een goede voorbereiding voor morgen kost me nog aardig wat tijd. Ik moet er wat uurtjes slaap voor opofferen. Dat is jammer, maar hiermee ruil ik mijn rust voor de reis in met rust tijdens de reis.

We zijn niet de enige die vroeg in de ochtend vertrekken. De small ships Gazelle, Sunday en Beluga gaan nu ook weg. Onderweg varen we nog een heel eind samen met Beluga op, tot ze de spinnaker zetten. Zelf hebben we geen spinnaker, helaas. In plaats daarvan boom ik de genua uit, zodat we geen last hebben van klapperende zeilen. Beluga zien we later nog even terug op de AIS, in de buurt van de boei TX1. Leuk nieuw speelgoed, een AIS ontvanger!

We hebben een super oversteek. Een goedmakertje voor die vele uren motoren op de heenreis. Alles verloopt volgens plan. Om zeven uur in de ochtend leggen we aan bij de sluis in Den Oever. Nu alleen nog even over het IJsselmeer naar Lemmer. Om de beurt uitslapen terwijl de stuurautomaat ons terug naar huis brengt. Kat in het bakkie, toch?

Mijn opstappers, Arthur en Daniel

Helaas. Het is nooit slim om het IJsselmeer te onderschatten. Daar worden we dan ook flink voor afgestraft. De laatste loodjes zijn het zwaarst. De wind trekt meer en meer aan. Daardoor krijgen we korte, hoge, stampende golven. Doordat de wind draait en ik een beetje lig te suffen, komen we onder vol zeil lagerwal uit. We bevinden ons in de buurt van het vrouwenzand. Niet slim! Nu moeten we snel handelen. We weten de fout te herstellen. Daarna kunnen we zeil minderen. Het laatste stukje raggen we met zes knopen richting Lemmer.

Om vier uur staan we weer aan de kade in Lemmer. Een hele ervaring rijker. Mijn bemanningsleden hebben de laatste vijf dagen zo'n beetje het hele spectrum meegekregen. Van frustrerende windstilte tot snel moeten handelen in een stampend IJsselmeer. En ze hebben zich prima gehouden. Sterker nog, ze zijn helemaal enthousiast. En ik ook. Dit was weer een Small Ships Race om nooit te vergeten...

Een Small Ships Race om nooit te vergeten! Een foto van Piccolo, gemaakt door Arthur

Hieronder filmpjes die we gemaakt hebben van de dolfijnen. Twee van de drie filmpjes zijn gemaakt met de 360 graden camera van Daniel. Je kan met de cursor door het scherm bewegen om rond te kijken.