Klus update, deel twee

Een mooie lenteavond in Lemmer

Hier weer een update, van onze voorbereidingen voor de Small Ships Race. Dit weekend was de mast aan de beurt. We wilden een tuiger naar onze verstaging laten kijken, voor onze goede nachtrust. Daarnaast wilden we onze nieuwe marifoonantenne plus kabel installeren. Dat hield in dat onze mast naar beneden moest. Voor mij is dat de eerste keer. Ivo heeft dit op Doordraijer maar één keer eerder gedaan. Hier hebben we beiden dus niet zo heel veel ervaring in. Best spannend!

Als we vrijdag bij onze boot aankomen, is het werkelijk schitterend weer. Voor het eerst dit jaar raakt de thermometer de twintig graden aan. In de marina hangt een zomerse stemming. Het terras zit vol en overal hangen er barbecueluchtjes. Veel tijd om te genieten van de mooie avond hebben we echter niet. Zaterdagochtend om negen uur komt iemand van zeilmakerij Molenaar naar onze verstaging kijken. Voor die tijd moeten we de mast omlaag halen. Daarom halen we vrijdagavond de giek er alvast af. Gelukkig loopt dat gesmeerd. Binnen een uurtje ligt onze giek met huik en grootzeil op de achterbank in de kajuit. Hebben we toch nog wat tijd over voor een frietje in de stad. Na een mooie avondwandeling snel naar bed, want morgen moeten we vroeg op..

 

In de vroege ochtend gaat onze mast naar beneden

De volgende ochtend, om een uurtje of half acht, verleggen we de boot, zodat we straks iets beter bij onze naar beneden geklapte masttop kunnen. Dan halen we met hulp van mijn schoonvader de mast naar beneden. Ook dat verloopt gesmeerd. Toch fijn om zoiets een keertje te doen. Met meer ervaring komt er ook meer vertrouwen. De tuiger heeft goed nieuws voor ons: Onze verstaging, waarvan een deel bijna twintig jaar oud is, kan nog prima mee. Ik en Ivo dachten altijd van onszelf dat we wat nalatig waren met dit soort zaken, maar volgens de tuiger valt dit reuze mee. Het grootste deel van de zeilers kijkt nooit naar de verstaging om, zo vertelt hij ons. De inspectie kost ons niks, service van de zaak. Netjes!

Daarna gaan we bezig aan onze masttop. Onaangename verrassing, de behuizing van ons NASA driekleurenlicht zit los op het stokje waarmee het op de mast bevestigd zit. De lamp hangt alleen nog maar aan zijn stroomdraad vast. De lijm waarmee de lamp vastzit, is helemaal opgelost. Gelukkig hebben we voor de zekerheid de stroomdraad stevig vastgemaakt met tie-wraps. Daardoor heeft de lamp niet de ruimte gehad om te gaan bewegen. Niet zo netjes, want de het driekleurenlicht is nog maar twee jaar oud.

 

Ons driekleurenlicht hangt alleen nog aan de kabel vast..

Wellicht ligt de oorzaak bij onze originele oplossing voor onze navigatieverlichting. Een driekleurenlicht met ingebouwd toplicht was ons net iets te duur, dus hebben we een goedkoop toplicht bovenop ons NASA driekleurenlicht gemonteerd. Dat betekent extra massa, waarop de behuizing wellicht niet berekend is. Ivo besluit de verbinding verder in te tapen. Hij is van mening dat zo'n tape-verbinding de schokken beter kan opvangen dan een mechanische oplossing, zoals een bout dwars door het stokje heen.

 

Onze nieuwe marifoonantenne komt op de plek van de oude antenne

Het volgende punt is het bevestigen van de marifoonantenne. Die installeren we op de plek van onze oude antenne. Aan onze mast zit een beugel, waaraan de radarreflector met popnagels is bevestigd. De antenne staat op diezelfde beugel. De antenne is daaronder vastgezet met bijbehorende ring en moer. Het geheel ziet er zeer solide uit, dus we veranderen niets aan de opstelling. De nieuwe antenne komt op dezelfde plek als de oude. Omdat de radarreflector recht onder de marifoonantenne zit, is het nog even priegelen om de antenne vast te schroeven. Als de antenne vast zit halen we de kabel door de mast en de dekdoorvoer. Dan trekken we de kabel via de kabelgoot verder naar de marifoon.

Terwijl we bezig zijn, worden we aangesproken door een Duitse mevrouw. Of we meedoen met de Small Ships Race? Ze heeft de naam van onze boot op de deelnemerslijst gezien. We raken aan de praat, en worden uitgenodigd voor een kop koffie. Zijzelf zal ook meevaren met de Small Ships Race. Haar schip, de Chica, een Dehler 31, zal dienen als begeleidingsboot. Het is soms een kleine wereld.

Als de koffie op is, is het tijd om de mast weer omhoog te hijsen. Dat verloopt gesmeerd. Volgende keer draaien we onze hand daar niet meer voor om. Daarna pakken we binnen in het havencafé een flink stuk appelgebak. Deze dag sluiten we af met een avondje sauna. Het komt nu steeds dichterbij, de Small Ships Race. Ik krijg kriebels in mijn buik. Zin in avontuur. Volgend weekend gaan we weer verder. De marifoon moet nu opnieuw doorgemeten en getest worden. Verder hebben de klemmen waaraan we de zonnepanelen bevestigen nog een beetje aandacht nodig. Ook moeten we onze brandblusser vervangen. En zo zijn er nog wat andere puntjes die we op de i moeten zetten...

Wordt dus vervolgd!