Niet morgen, maar nu!

Januari 2015. Voor veel mensen de tijd voor een frisse start, voor goede voornemens. Om me heen hoor ik veel mensen zeggen dat ze wat 'meer in het nu willen leven'. 

Hoewel dat ietwat zweverig klinkt, kunnen we er ons allemaal iets bij voorstellen. Bijna iedereen kent wel iemand die juist níet in het nu geleefd heeft. Altijd bezig met 'later'. Later, dan zou het Grote Genieten beginnen. En vervolgens bleek er helemaal geen 'later' te zijn. Door gezondheidsproblemen, of door een andere onverwachte gebeurtenis. Voor veel mensen is dat toch een motivatie om nú te genieten. Alles uit het leven halen, want het kan zó voorbij zijn.

Mijn eigen ervaring is echter, dat het in praktijk brengen van die voornemens zo simpel nog niet is. Want de wens om alles uit het leven te halen en de wens om van het nu te genieten, zijn niet altijd in overeenstemming met elkaar. Sterker nog, ik heb gemerkt dat die twee elkaar soms bijten..

Voor mij betekent 'alles uit het leven halen' dat ik mooie reizen wil maken. Ik zou dolgraag eens richting het Noorden willen varen, en van die reis een verslag tekenen. En daar wil ik niet onnodig mee wachten. Want ik leef nu, en wie weet wat er over tien of twintig jaar allemaal speelt. Maar die wens zorgt er wel voor dat ik me bezig moet houden met 'later'. Want nu, op dit moment vertrekken, dat gaat niet. Zo'n reis is echt iets waar je naar toe moet werken.

Sommigen zullen zeggen dat dat onzin is. Je kan ieder moment vertrekken. Er is altijd wel een reden waarom nu vertrekken niet handig is, maar dat is niet hetzelfde als niet weg kunnen. Het perfecte moment om weg te gaan (huis afbetaald, pensioen geregeld, carrière gevestigd) zal zich waarschijnlijk nooit voordoen. Wie echt vertrekken wil, zal op een gegeven moment gewoon moeten gaan, en accepteren dat een ander levensdoel misschien niet of minder snel vervuld zal worden. Vertrekken is keuzes maken. Ik heb er zelf een blogpost aan gewijd.

Maar dat betekent in mijn ogen niet dat ik morgen al de lijnen los zou kunnen gooien als ik dat zou willen. Het zoeken van uitvluchten is één ding. Je reis en terugkomst goed voorbereiden, is een ander. Voor ik echt weg kan, zullen ik en mijn vriend nog heel wat zeilervaring op moeten doen. Oefenen met het maken van lange oversteken, bijvoorbeeld. De boot zelf is er ook nog lang niet klaar voor. Onze marifoon werkt nog niet zoals ie zou moeten, en we hebben nog geen AIS. Ook de verstaging zal dit jaar of volgend jaar vervangen moeten worden. En dan is er nog mijn vriend en vaste zeilmaat. Die kan en wil niet zomaar weg van zijn werk. Hij zal een verlof moeten regelen. In mijn eentje naar het Noorden gaan is ook een optie. Maar dan heb ik nog veel meer oefening nodig. En het zou ontzettend gaaf zijn als mijn getekend reisverslag ook uitgegeven zou worden. Zo zou ik zelfs gedeeltelijk kunnen leven van wat ik het leukste vind om te doen. Daarvoor moet mijn blog eerst nog iets groeien.

Deze reis is dus een hele onderneming, waar ik in mijn vrije tijd veel mee bezig ben. Bezig met de toekomst, bezig met 'later'. Paradoxaal genoeg juist omdat ik alles uit het leven wil halen. Ook ik leef graag in het nu, maar tegelijkertijd besef ik dat als ik geen tijd investeer in het 'later', die droomreis er nooit van gaat komen.

Voor het jaar 2015 wil ik iedereen dan ook veel wijsheid wensen bij het balanceren van het 'nu' en het 'later'..