Ga je mee naar de zon? Deel een

Een zeilcruise in Turkije...

Gewoonlijk gaat het in dit blog over no-nonsense zeilen. Dit keer echter, belicht ik een heel andere kant van het zeilen. De wereld van blauwe lucht en blauwe zee, van kleine baaitjes, havenstadjes en zon. Waarbij zeilen ondergeschikt is aan relaxen. Kortom, de wereld van de blue cruise die we in Turkije gemaakt hebben.

Palmbomen..

..en zon, zon, en nog eens zon!

In de eerste instantie wilden we zelf een boot huren. Ik was al eens eerder in dat gebied geweest, en ik wist dat je daar prachtig kunt zeilen. Maar we wisten dat het een drukke zomer ging worden, met afstuderen en een verhuizing erbij. De vakantie bestond uit hier en daar tussendoor een weekje vrij. Dat ene weekje wilden we dan ook echt relaxen. En zelf een boot huren betekent ook: veel zelf doen. Dat wilden we dus eventjes niet..

Daarom zijn we dit jaar voor een niet-actieve vakantie gegaan. We hebben ons rond laten varen op een gulet, een klassieke Turkse schoener. Een reisverslag in vijf delen, waarin ik jullie meeneem naar de zon.. 

Zaterdag, half negen 's avonds. Een bus levert ons af in het Turkse havenstadje Datça, de thuishaven van onze boot. Dit is niet de eerste keer dat ik met deze boot ben meegevaren, dus het weerzien met de bemanning is hartelijk. Kok Caner bereidt een heerlijk maal voor ons en schenkt een wijntje in. De vakantie is begonnen..
 

Ochtend in Datça

De volgende ochtend vertrekken we al vroeg. Vorige keer dat ik in Turkije was heb ik niet veel wind gezien, maar vandaag staat er een een dikke wind. Motorend gaan we de baai van Datça uit. Als we voorbij het vuurtorentje van Datça zijn gaat het zeil omhoog. Ons doel voor vandaag is niet bezeild, dus moeten we kruisen. Geen probleem, we hebben geen haast, het is toch vakantie.

Onderweg stoppen we voor lunch in een klein baaitje. Mooie gelegenheid om te snorkelen, en onze nieuwe onderwatercamera uit te proberen. Die doet het prima! Een goede aankoop, die ons later nog heel wat mooie foto's op zal blijken te leveren.

De onderwatercamera levert fraaie plaatjes op 

In de avond komen we aan in Knidos. Achter de baai waar wij liggen ligt meteen een andere baai. Caner vertelt dat hier twee zeeën samenkomen: De Egeïsche zee en de Middellandse zee. En als 'bonus' liggen er ook nog oude Griekse ruïnes. Een complete stad maar liefst. Vanuit de boot kijk je hier zo op een antiek amfitheater uit.

Geen wonder dat dit een populaire baai is. Er liggen hier talloze boten voor anker, en aan de steiger is een flottielje neergestreken. Onze kapitein is echter niet bang aangelegd, en parkeert de boot langs de kant van de baai. Nog maar een paar (!) centimeter water onder de kiel, maar zo hebben we wel lekker veel privacy.

Je moet het maar durven, zo strak aanleggen in een rotsachtige baai... 

Dit vuurtorentje kijkt uit over de Egeïsche zee

De avond valt. De honderden cicaden die hier leven, houden langzaam op met zoemen. Het is hier bijzonder rustig en stil, ondanks de tientallen boten die hier liggen. Hier en daar hoor je wat gedempte stemmen. Boven het ankerlichtje zie je duizenden sterren. We drinken nog een glas wijn en gaan naar bed. Jammer dat de eerste dag alweer voorbij is, want dit is pas echt vakantie...

Wordt vervolgd... 

Avond in de baai bij Knidos ..