Zeilen is soms afzien...

Overal langs het water vind je dit soort ouderwetse tafereeltjes

Deel twee van het verslag over de heenvaart van onze boot. Waar gisteren regelmatig nog een zonnetje door de buien heen piepte, is de lucht vandaag een eenvormig deprimerend grijs...

 
Om tien uur begint het te regenen, en dat houdt niet meer op. Bovendien krijgen we later op de dag ook nog een heftige wind over ons heen. Het laatste stuk van onze heenreis beuken we over de Grote Brekken, een meer in Friesland. Hoewel dat meer niet zo groot is, zijn er toch behoorlijke golven. Ik ben blij dat we 'binnendoor' zijn gegaan. Met dit weer zou ik voor geen goud op het IJsselmeer willen zitten. 

Zeilen is soms afzien. Maar dat maakt het ook weer mooi. Er zijn heel veel mensen die alleen met vijfentwintig graden en een zonnetje in hun zeilboot stappen. Dat is hun goed recht, maar zelf vind ik dat een beetje saai. Het mooie van zeilen is dat hetzelfde stuk water iedere keer weer anders is, door het weer en het jaargetij. Het heeft daarnaast iets avontuurlijks, zo'n gevecht met de elementen. Wat ook helpt, is het vooruitzicht dat we, als we straks in onze thuishaven liggen, heerlijk naar de sauna kunnen.

Hoewel we maar een half dagje gevaren hebben, zijn we toch helemaal op als we eenmaal in de thuishaven liggen. We zeggen mijn schoonvader gedag, en duiken de sauna in. Na het eten en de sauna vallen we letterlijk om, en zoeken we onze kooi op.

De boot ligt weer in de thuishaven, klaar voor een mooi zeilseizoen. Hopelijk ook een afwisselend zeilseizoen. Afzien is leuk op zijn tijd, maar volgende keer mag het weer wel ietsje beter..